ಕವಿತೆ: ನಾನೇಕೆ ದುಕ್ಕಿಸಲಿ

– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ.

ಸೂರ‍್ಯ ಮುಳುಗಿದನೆಂದು ನೀ ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗ ನಾನೇಕೆ ದುಕ್ಕಿಸಲಿ
ನಿನ್ನ ಒಲುಮೆಯ ಕುಂಬವಿಂದು ಬರಿದಾಗಿ ಒಡೆದಾಗ ನಾನೇಕೆ ದುಕ್ಕಿಸಲಿ

ನಕ್ಶತ್ರಗಳ ಎಣಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನಾನಿಂದು ಸೋತು ನಲುಗಿರಬಹುದು
ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲೂ ಮಂದ ಬೆಳಕೊಂದು ಜಗವ ಬೆಳಗುವಾಗ ನಾನೇಕೆ ದುಕ್ಕಿಸಲಿ

ನಿನ್ನ ಮನದ ಸುಕಸಂತೋಶಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಕನಸುಗಳು ಕಾಲಿಯಾಗಿರಬಹುದು
ಸಮಯವಿನ್ನು ಹಸಿರಾಗಿಸಿ ನನ್ನ ನಗಿಸುತಿರುವಾಗ ನಾನೇಕೆ ದುಕ್ಕಿಸಲಿ

ಹ್ರುದಯದೊಳಗಿನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಹೂವುಗಳು ಬಾಡಿ ಕಸವಾಗಿರಬಹುದು
ಹ್ರುದಯಬಡಿತವಿನ್ನೂ ಬದುಕ ಬದುಕಿಸಲು ಹೆಣಗುವಾಗ ನಾನೇಕೆ ದುಕ್ಕಿಸಲಿ

ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳು ಪ್ರತಿಕ್ಶಣವೂ ದೇಹವನು ಚುಚ್ಚಿಕೊಲ್ಲಬಹುದು
ಚಾಗಿಯ ನುಡಿಗಳಿಂದು ಹೊಸ ಶಕ್ತಿ ತುಂಬುವಾಗ ನಾನೇಕೆ ದುಕ್ಕಿಸಲಿ

(ಚಿತ್ರಸೆಲೆ: home.bt.com )