– ಶಾಂತ್ ಸಂಪಿಗೆ. ನಾನೊಂದು ತುಂಬಿದ ಕೆರೆಯಾಗಿದ್ದೆ ಗಿಡಮರಗಳಲಿ ಹಸಿರನು ತುಂಬಿದ್ದೆ ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಶಿಗಳಿಗೆ ಜೀವಾಮ್ರುತವ ನೀಡಿದ್ದೆ ಅನೇಕ ಜೀವರಾಶಿಗಳಿಗೆ ಮುದ್ದಿನ ಮನೆಯಾಗಿದ್ದೆ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಸಂತೋಶದಿ ಕುಣಿದಾಡುವ ಕೊಳವಾಗಿದ್ದೆ ಅನುದಿನವು ಜೀವಿಗಳ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಉಸಿರಾಟ ಆಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಎಲ್ಲರ ಬಾಯಾರಿಕೆಗು ಉತ್ಸಾಹದಿ ನೀರೆರೆದು ತಣಿಸಿದ್ದೆ ಕಾಲಿಟ್ಟನು ಅಬಿವ್ರುದ್ದಿಯ...
– ಶಿವರಾಜ್ ನಾಯ್ಕ್. ( ಬರಹಗಾರರ ಮಾತು: ಮನುಶ್ಯ ತನ್ನ ಸ್ವಾರ‍್ತಕ್ಕಾಗಿ ಪರಿಸರವನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಬೂಮಾತೆಯ ಅಳಲನ್ನು ಈ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ ) ಹಸಿರ ಸೀರೆ ಹರಿದಿದೆಯಲ್ಲ ಬುವಿಯ ಒಡಲು ಕುಸಿದಿದೆಯಲ್ಲ ಹಸುರಿನ ಉಸಿರು ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ ಅದು ನಿನ್ನಯ...
– ಹರ‍್ಶಿತ್ ಮಂಜುನಾತ್. ಕಳೆದ ನಿನ್ನೆಯ ನೆನಪ ಹೊಳೆಯಲಿ ನೀ ಮೂಡಿಸಿದ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತ ಹುಡುಕಿ ಅಲೆದಾಡಿದೆ ಮನ ಅರಿಯದ ದಾರಿಯಲಿ ಎದೆಗಂಟೆ ಬಡಿದಿದೆ ಒಲವ ಮರೆಯಲಿ ಉಕ್ಕಿದ ಲಜ್ಜೆಯ ತುರುಬ ಎಲ್ಲೆಗೆ ಸಿಗಿಸಿ ಬಿರಿದ ತಾವರೆಯಂತೆ ಗಲ್ಲವರಳಿಸಿದೆ ನಗು ಕತ್ತಲೆಯ ಹೊದ್ದ ಮನದ ಕನ್ನಡಿ...
–ರತೀಶ ರತ್ನಾಕರ ಹಾರಬೇಕಿದೆ ನಗೆದು ಮುಗಿಲೆತ್ತರಕೆ ಸಾಗಬೇಕಿದೆ ಹಾದಿ ದೂರ ದೂರಕೆ ಆದರೂ ಒಳಗೊಳಗೆ ಒಂದು ಹೆದರಿಕೆ ನಾ ಬಡಿಯುವ ಬಿರುಸಿಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಹರಿದು ಬಿಡುವುದೋ ರಕ್ಕೆ? ಹುಟ್ಟಿದಾಗಿನಿಂದ ಬೆಳೆದ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಗೂಡು ಗುಟುಕ ನುಂಗಿ ಬಲಿತ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಬೀಡು ಇಲ್ಲೇ ಇರುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?...
ಬರಹಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಮಿಂಚಿಸಿ:
. ನಿಮ್ಮ ಮಿಂಚೆ ವಿಳಾಸವನ್ನು ಗುಟ್ಟಾಗಿಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಚಿತ್ರಗಳಿದ್ದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಬರಹದ ಕಡತದೊಡನೆ ಸೇರಿಸಬೇಡಿ, ಬೇರೆಯಾಗಿ ಮಿಂಚೆಗೆ ಅಂಟಿಸಿ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಒತ್ತಿ.
ಇತ್ತೀಚಿನ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು