ಕವಿತೆ: ವೀರಯೋದನ ಮಡದಿ ನಾನು
– ಪ್ರಶಾಂತ ಎಲೆಮನೆ. ಇನ್ನಾದರೂ ಸರಿಯೆ ಬರಬಾರದೆ ನೀವು ಒಡಲು ಕೊರಗಿ ಜ್ವಾಲಾಗ್ನಿಯಾಗಿಹುದು ಕಣ್ಣುಗಳು ಸೊರಗಿ ಬಳಲಿ ಹೋಗಿಹವು ವೀರಯೋದನ ಮಡದಿ,
ಬಾವನೆ
ಕವಿತೆ: ಹೆಂಗ
– ಚಂದ್ರಗೌಡ ಕುಲಕರ‍್ಣಿ. ಬೀಜದಿ ಹೆಂಗ ಅಡಗಿ ಕೂತಿದೆ ದೊಡ್ಡ ಬಿಳಲಿನ ಆಲ ಮಣ್ಣಿನ ಆಸರೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ಹಬ್ಬಿಸಿ ಬಿಡುವುದು
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕುಳಿತೆ ನಾನು
– ಮಲ್ಲು ನಾಗಪ್ಪ ಬಿರಾದಾರ್. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕುಳಿತೆ ನಾನು ನೆನಪು ಒಂದು ದಾಳಿ ಮಾಡಿ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿಸಲು ಆಯಿತು ಸಜ್ಜು
ಪ್ರೀತಿ ಮದುರ ತ್ಯಾಗ ಅಮರ
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೇನೆ ಹಾಗೆ. ಅದು ಯಾವಾಗ ಹುಟ್ಟುತ್ತೆ, ಹೇಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತೆ ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರೇಮಲೋಕಕ್ಕೆ ಎಂಟ್ರಿ
ನೀ ಚಂದಿರನ ಕಾಂತಿಯಾದೆ
– ವಿನು ರವಿ. ನನ್ನೊಳಗಿನ ನವಿರಾದ ಬಾವಗಳಿಗೆ ನೀ ನವಿಲಿನ ನರ‍್ತನವಾದೆ ನನ್ನ ಗೆಳೆತನದ ಮೇರೆ ವಿಸ್ತರಿಸಿದ ನೀ ನೀಲ ಬಾನ
ಜೀವದ ಸಂಗಾತಿಯೇ
– ಸ್ಪೂರ‍್ತಿ. ಎಂ. ಎನ್ನೊಳಗೆ ಹುದುಗಿರುವೆ ನೀ ಸಾಹಿತಿ ಎನಗರಿವಿಲ್ಲದೆ ನೀನಾದೆ ನನ್ನ ಸಂಗಾತಿ ಬಾವನೆಗಳ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ ನೆಮ್ಮದಿಯ ನೀಡಿರುವೆ ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟ
ಬರೆದೆ ನೂರು ಕವಿತೆ ನಾನು…
– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಬರೆದೆ ನೂರು ಕವಿತೆ ನಾನು ಕಲ್ಪನೆಯ ಕನವರಿಕೆಯಲಿ ನೂರು ಬಾವ ಅದರಲಿತ್ತು ಸವಿಯ ಜೇನು ಅದರಲಿ ಒಂದೊಂದು
ತುಂಬಿದ ಮನೆಯಲಿ ತಂಗಿಯ ನೆನಪು
– ಶಾಂತ್ ಸಂಪಿಗೆ. ತುಂಬಿದ ಮನೆಯಲಿ ತಂಗಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಕಳೆದ ಸಾವಿರ ನೆನಪಿತ್ತು ತವರಿನ ತೋಟದಿ ಅರಳಿದ ಹೂವಿಗೆ ಮದುವೆ ವಯಸ್ಸು
ನಿಶಾಚರಿ ಪ್ರಾಣ ನಾನು
– ಬರತ್ ರಾಜ್. ಕೆ. ಪೆರ‍್ಡೂರು. ಬಾಳಪತವಿದೆ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ… ಅದೆಶ್ಟೋ ವಾಹನ ಸವಾರರು ಗುರಿ ತಲುಪಲು ಓಡುತ್ತಿಹರು ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು
ಯಾರಿವನು ಅನಾಮಿಕ
– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಯಾರಿವನು ಅನಾಮಿಕ ಕಂಡಿಲ್ಲ ಎಂದೂ ಅವನ ಮುಕ ಬಾವನೆಗಳನ್ನು ಕೆದಕಿ ಮಂದಹಾಸ ಬೀರುವ ಮಲ್ಲಿಗೆಯಂತ ಮನಸು ಮಾತಿನಲಿ