ಕವಿತೆ: ಮೌನ-ಗಾನ
– ವಿನು ರವಿ. ಮಾತಿನೊಳಗೊಂದು ಕಾರಣವಿರದ ಮೌನ ಮಾಮರದ ಮರೆಯೊಲ್ಲೊಂದು ಕೋಗಿಲೆಯ ಗಾನ ಜಾರುವ ನೇಸರನ ನೆನಪಿಗೆ ಚಂದಿರನ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಚಾರಣ
:: ವಿನು ರವಿ ::
ಒಂದು ಮಾತು ಕಡ್ಡಿ ಗೀರಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿತು…
– ವಿನು ರವಿ. ಒಂದು ಮಾತು ಕಡ್ಡಿ ಗೀರಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿತು ದೂಪ ಹಚ್ಚಲಿಲ್ಲ ದೀಪ ಬೆಳಗಲಿಲ್ಲ ಕಿಚ್ಚೆಬ್ಬಿಸಿತು ವಾದ ವಿವಾದದ ಶಾಕ
ನೀ ಚಂದಿರನ ಕಾಂತಿಯಾದೆ
– ವಿನು ರವಿ. ನನ್ನೊಳಗಿನ ನವಿರಾದ ಬಾವಗಳಿಗೆ ನೀ ನವಿಲಿನ ನರ‍್ತನವಾದೆ ನನ್ನ ಗೆಳೆತನದ ಮೇರೆ ವಿಸ್ತರಿಸಿದ ನೀ ನೀಲ ಬಾನ
ಸ್ನೇಹವೆಂದರೆ ಚಂದನದಂತೆ
– ವಿನು ರವಿ. ಸ್ನೇಹವೆಂದರೆ ನೋಯಿಸುವುದಲ್ಲ ಸಮಯದಿ ಸಾಂತ್ವನಿಸುವುದು ಸ್ನೇಹವೆಂದರೆ ಸೋಲಿಸುವುದಲ್ಲ ಗೆಲ್ಲಿಸಿ ಸಂಬ್ರಮಿಸುವುದು ಸ್ನೇಹವೆಂದರೆ ಸುಮ್ಮನೆ ದೂರುವುದಲ್ಲ ಕಾರಣ ಬೇಡದೆ
ಮರೆಯಾಗಿ ಹೋದ ಅನಾಮಿಕ
– ವಿನು ರವಿ. ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ತೂರಿ ಬಂತಾ ವೇಣುಗಾನ ಮುರಳಿಯ ಮದುರನಾದಕೆ ಇನ್ನಶ್ಟು ಚೆಲುವಾಯಿತು ಉದ್ಯಾನವನ ಮೋಹಕ ಗಾನಸುದೆಗೆ ಮರುಳಾಯಿತು ಹ್ರುನ್ಮನ
ಒಲವರಳಲು ಕಾರಣ ಬೇಕೇನು
– ವಿನು ರವಿ. ಒಲವರಳಲು ಕಾರಣ ಬೇಕೇನು ಸುಮ್ಮನೆ ಒಲವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇನು ಬೀಸೋ ಗಾಳಿ ಅರಳಿದಾ ಹೂ ಮೊಗವ ಚುಂಬಿಸುವಾಗ ಮೊರೆವ ಸಾಗರ
ಪ್ರೀತಿಸು ಮನವೇ ಪ್ರೀತಿಸು
– ವಿನು ರವಿ. ಪ್ರೀತಿಸು ಮನವೇ ಪ್ರೀತಿಸು ಚೆಲುವೇ ಎಲ್ಲವೂ ಪ್ರೀತಿಸು ಮನವೇ ಪ್ರೀತಿಸು ತಂಪಾಗಿ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಯಾ ಇಂಪಾಗಿ ಉಲಿಯುವ
ತಾಯ್ತನದ ಅವ್ಯಾಜ ಪ್ರೀತಿ
– ವಿನು ರವಿ. ಅಂದು ಗೆಳತಿಯ ಮನೆಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗ ಇಳಿಸಂಜೆ ಹಗಲ ಜೀವದ ತ್ರಾಣ ಕಳೆದು ಬೆಳಕ ಬ್ರಮೆ ಮರೆಯಾಗಿತ್ತು ಇರುಳ
ನೀ ದೂರದಿ ಕಾಣುವ ಮರೀಚಿಕೆ
– ವಿನು ರವಿ. ನೀ ಕಂಡ ಮೊದಲ ದಿನ ಮದುರಬಾವ ಮಿಂಚಿತು ಆ ಕ್ಶಣ ಒಲುಮೆಯೊ ನಲುಮೆಯೊ ಅರಿಯದಾಯಿತು ಮನ ಮೌನದಲೆ
ಕರುಣೆಯ ಕಡಲಾದೆನೆಂದು ಬೀಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ
– ವಿನು ರವಿ. ಸುಡುವ ದಗೆ ಕಡಿಮೆಯಾದಂತೆ ಪ್ರಕರತೆಯನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಾ ಪಡುವಣದಿ ಸುಕ್ಕಾಗತೊಡಗಿದಾ ಸೂರ‍್ಯ ತಂಪಾಗ ಬಯಸುತ್ತಾ ತುಸು ಹೆಚ್ಚೇ ಗಿಜಿಗುಡುತ್ತಿದ್ದಾ