ಕವಿತೆ : ಗುರು ನುಡಿ
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಮುದ್ದು ಮಗುವೇ ಆಲಿಸು ಎನ್ನುಡಿಯ ನಿನ್ನಬ್ಯುದಯ ಎನ್ನ ಗುರಿ ನೀ ತಿಳಿಯ ನೀ ಎನ್ನ ಬಂದು
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಮುದ್ದು ಮಗುವೇ ಆಲಿಸು ಎನ್ನುಡಿಯ ನಿನ್ನಬ್ಯುದಯ ಎನ್ನ ಗುರಿ ನೀ ತಿಳಿಯ ನೀ ಎನ್ನ ಬಂದು
– ಅಮುಬಾವಜೀವಿ. ಮನುಶ್ಯನ ಅತ್ಯಂತ ಮಹತ್ವದ ಗಟ್ಟ ಎಂದರೆ ಬಾಲ್ಯ. ಇಲ್ಲಿ ನಲುಗಿದ ಮಗು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅಪ್ರತಿಮ ಸಾದನೆಯನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು.
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಶಿರಬಾಗಿ ವಂದಿಪೆ ನನ್ನ ಗುರುವೆ ಕರುಣೆ ತೋರಿ ಕಲಿಸು ನಮಗೆ ನನ್ನ ಗುರುವೆ ನ್ಯಾಯ ನೀತಿ ದರ್ಮಗಳ
– ಅಶೋಕ ಪ. ಹೊನಕೇರಿ. ನಾಲ್ಕು ದಶಕಗಳ ಹಿಂದಿನ ಹೊತ್ತು. ನಾವೆಲ್ಲ ಚಡ್ಡಿ ಅಂಗಿ ತೊಟ್ಟು ಪಾಟಿ ಚೀಲ ಹೆಗಲಿಗೇರಿಸಿ
– ಅಮುಬಾವಜೀವಿ. ( ಬರಹಗಾರರ ಮಾತು: ಶಿಕ್ಶಕರ ದಿನಾಚರಣೆಯ ಸಂದರ್ಬದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಶಕನಾಗಿ ನನ್ನ ಅನುಬವವನ್ನು, ಕೆಲ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ )
– ಎಸ್.ವಿ.ಪ್ರಕಾಶ್. ( ಹೊನಲು 5 ವರುಶ ಪೂರೈಸಿದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದ ಕತೆ-ಕವಿತೆ ಸ್ಪರ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಬಹುಮಾನ ಪಡೆದ ಕತೆ ) “ಅದೇ
– ಶರಣು ಗೊಲ್ಲರ. ಗುರುಗಳೇ ಇನ್ನು ಹೊರಟೆವು ನಾವು ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಶಣಕ ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಶಣ ಪಡೆದು ಒಂದು ಸಾದನೆ ಮಾಡುದಕ ತಮ್ಮ
– ಸಿ.ಪಿ.ನಾಗರಾಜ. ಕೃತಯುಗದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಗುರು ಶಿಷ್ಯಂಗೆ ಬಡಿದು ಬುದ್ಧಿಯ ಕಲಿಸಿದರೆ ಆಗಲಿ ಮಹಾಪ್ರಸಾದವೆಂದೆನಯ್ಯ ತ್ರೇತಾಯುಗದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಗುರು ಶಿಷ್ಯಂಗೆ ಬೈದು ಬುದ್ಧಿಯ ಕಲಿಸಿದರೆ
– ಡಾ|| ಮಂಜುನಾತ ಬಾಳೇಹಳ್ಳಿ. ಗುರು ಎಂಬ ದರ್ಪಣದಿ ದ್ರುಶ್ಟಿಸಿ ಕೊಳಬೇಕು ನಮ್ಮ ರೂಪವನು ನಾವೇನೆಂಬುದನು ನಾವೆಂಬ ಮೇಣದ ಬತ್ತಿ ಉರಿಸಲು
– ಅಮರ್.ಬಿ.ಕಾರಂತ್. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬೇಕು ಮಕ್ಕಳದ್ದೇ ಕಲಿಯರಿಮೆ (Science of Education). ಇದು, ನನ್ನೊಂದಿಶ್ಟು ನಾಳುಗಳ ಮಕ್ಕಳ ಒಡನಾಟದಿಂದ ಮೂಡಿದ