ಕವಲು: ನಲ್ಬರಹ

–ಕುಮಾರ ದಾಸಪ್ಪ ಉದಯಿಸಿದನು ರವಿಯು ಮೂಡಣದಿ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಲರವು ಮೊಳಗಿದೆ ದೂರದಿ| ಹೊಂಗಿರಣಗಳು ಬೀಳುತಿಹವು ಹಸಿರ ರಾಶಿಯ ಮೇಲೆ ತ೦ಗಾಳಿಯು ತ೦ದಿಹದು ಮನಸಿಗೆ ನೂರೆ೦ಟು ನಲಿವುಗಳನು| ಮಕರಂದವ ಹೀರಲು ಹಾರಿಹಾರಿ ದುಂಬಿಯೊಂದು ಬೆಚ್ಚಿ...

– ಸಿ. ಪಿ. ನಾಗರಾಜ. ಕಾಲೇಜಿನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾಳಮುದ್ದನದೊಡ್ಡಿಯಿಂದ ಮಂಡ್ಯಕ್ಕೆ ಒಂದು ದಿನ ಸಾಯಂಕಾಲ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನಡೆದ ಪ್ರಸಂಗವಿದು. ನನಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪರಿಚಿತರಾಗಿದ್ದ ಬೇಸಾಯಗಾರರೊಬ್ಬರು ನನ್ನ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ, ನನ್ನನ್ನು...

– ಸಿ. ಪಿ. ನಾಗರಾಜ. “ಏನ್ ನಾಗರಾಜಪ್ಪ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀರಾ?“ ನನ್ನ ಒಳಿತನ್ನು ಕುರಿತು ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಅರೆಗಳಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ನೋಡಿದ ನಂತರ – “ಏನ್ ಕರಿಯ…  ನೀನು ಜೋರಾಗಿ ಮೀಸೆ ಬಿಟ್ಟಿರೂದರಿಂದ, ನಿನ್ನ...

– ಶ್ವೇತ ಪಿ.ಟಿ.   ಇದೇ ಮೊದಮೊದಲು ಮತ್ತೆ ಬಯಸದ ಅನುಬವ. ವಾಕಳಿಕೆ ಬಂದರೂ ಸಹಿಸಿಕೋ ಎನ್ನುವವಳಿಲ್ಲ, ಆಕಳಿಕೆ ಬಂದರೆ ಒರಗಲು ಬುಜವಿಲ್ಲ. ಜನುಮದ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಂಡೆಯಾ ನನ್ನೊಬ್ಬಳನೆ ಬಿಟ್ಟು? ಸುತ್ತಲೂ ಹತ್ತಾರು ಮಂದಿಯಿದ್ದರೂ...

– ಬಸವರಾಜ್ ಕಂಟಿ. ಬೆರಳ ಸಂದಿಗೆ ಬೆರಳ ಸೇರಸಿ, ಕಯ್ ಕಯ್ ಜೋರ ಒತ್ತಿ ಹಿಡದು, ಜೋಡಿ ಜೋಡಿ ಹೆಜ್ಜಿ ಹಾಕಿ, ದೂರ ದೂರ ಹೋಗೂಣು ಬಾ ತೋಳಿಗೆ ತೋಳು ತಾಗಿಸಿಕೊಂಡು, ಕಣ್ಣು...

– ಸಿ. ಪಿ. ನಾಗರಾಜ. ಸುಮಾರು   ನಲವತ್ತು   ವರುಶಗಳ   ಹಿಂದೆ   ನಡೆದ   ಪ್ರಸಂಗವಿದು. ಮಳೆ-ಬೆಳೆ   ಹೋಗಿ   ಬರಗಾಲ   ಬಂದಿತ್ತು. ಮಳೆರಾಯನನ್ನೇ   ನಂಬಿದ್ದ   ಚನ್ನಪಟ್ಟಣದ   ಆಸುಪಾಸಿನ   ಹಳ್ಳಿಗಳ   ಬವಣೆಯಂತೂ   ಹೇಳತೀರದಾಗಿತ್ತು. ಬೆಳೆಯಿಲ್ಲದ  ಬೇಸಾಯಗಾರರ    ಮತ್ತು  ...