ಕವಲು: ನಲ್ಬರಹ

– ಶಿವರಾಜ್ ನಾಯ್ಕ್. (ಬರಹಗಾರರ ಮಾತು: ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯರಾಗಿದ್ದರೆ ಸಮಾಜ ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡುವ ರೀತಿ-ನೀತಿಗಳು, ನಾವು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಜನರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಈ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ) ನಕ್ಕರೆ ನಗಲಿ ಬಿಡು ನಿನ್ನ ಅಳಿಸಲಾರರು ಬಿಡು...

– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಅಂದಿತ್ತು ಒಂದು ಕಾಲ ಬಡತನದಲ್ಲಿ ಸಂತಸವಿತ್ತು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕನಸುಗಳಿತ್ತು ಇರಲಿಲ್ಲ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ಯಾನು, ಏಸಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಲು ಮಾಳಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಏನೋ ಆನಂದ ಮನದಲ್ಲಿ ಬಿಸಿಲ ಬೇಗೆ ಗಂಟಲಲ್ಲಿ ಮಡಿಕೆ...

– ಗೌರೀಶ ಬಾಗ್ವತ. ಮೌನವೇ ಏನಾಯಿತು ನಿನಗೆ ನೀನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಮರೆಯಾದೆ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ತಂಗಾಳಿಯಲಿ ಮನಸ ಹಗುರಗೊಳಿಸು ಈ ತೀರದ ಮರಳಲಿ ಮೂಡಿದೆ ನಿನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತು ಮನದ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ತಾಕಿದೆ ನಿನ್ನ ಗೆಜ್ಜೆಯ...

– ಸಿಂದು ಬಾರ‍್ಗವ್. ರಾದೆ ರಾದೆ ಮನವನು ತಣಿಸಿದೆ ನೀ ರಾದೆ ರಾದೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಉಣಿಸಿದೆ ನೀ… ನಿನ್ನಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹೂಬನ ಅರಳಿದೆ ನಿನ್ನಯ ಸ್ನೇಹಕೆ ದುಂಬಿಯು ಹಾಡಿದೆ ಕೊಳಲಿನ ನಾದಕೆ ನೀ ಜೊತೆಯಾದೆ...

– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಮದುರ ರಾಗದಿ ಮನವ ಸೆಳೆದ ಕೋಗಿಲೆ ನಿನಗೇನೆಂದು ನಾ ಹಾಡಲೇ ಜಿನುಗುವ ಚಿಲುಮೆ ನೀನು ನಿನ್ನೊಡನೆ ಬರಲೇನು ನಿನ್ನ ರಾಗಕೆ ಸ್ವರವಾಗಲೇನು ನೀ ನಡೆವ ಹಾದಿಯ ನಮಿಸುತ ನಡೆದೆ ಎದೆಯೊಳಗೆ...

– ಸಿರಿ ಮೈಸೂರು. ಕನಸು ಕೊಟ್ಟವನಾತ, ಮನಸು ಇಟ್ಟವನಾತ ‘ಜೀವವು ನೀ, ಜೀವನದಲ್ಲೂ ಬರಿ ನೀ’ ಎನ್ನುತ ಮನಸು ಕರಗಿಸಿದವನಾತ ಈ ಪರಿ ಪ್ರೀತಿಯೂ ಉಂಟೆಂದು ಅಚ್ಚರಿ ಉಳಿಸಿದವನಾತ! ವಾಸ್ತವ ತಿಳಿಸಿದವಳಾಕೆ, ಇಲ್ಲವೆಂದವಳಾಕೆ...

– ಚಂದ್ರಗೌಡ ಕುಲಕರ‍್ಣಿ. ಸಾರೆಗಮದಲ್ಲಿ ಹಾಡನು ಹಾಡ್ಸಿ ತಾರೆಯಾಗಿಸಿಬಿಟ್ರು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತೆಗೆಯೋದರಲ್ಲಿ ಹೀರೊ ಹೆಸರು ಕೊಟ್ರು! ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿ ಹಾಡುವ ಕುಶಿಯನು ಸ್ಪರ‍್ದೆಗಿಟ್ಟುಬಿಟ್ರು ಕೀರ‍್ತಿ ಬಹುಮಾನದಾಸೆ ತೋರ‍್ಸಿ ಬಂದಿಸಿಟ್ಟುಬಿಟ್ರು! ಉಪ್ಪು ಕಾರ ಹಚ್ಚಿ...

– ಹಜರತಅಲಿ.ಇ.ದೇಗಿನಾಳ. ಮಕರಂದ ಹೀರಲು ಹೂವಿಂದ ಹೂವಿಗೆ ಹಾರಿ ಹೋಗುವ ದುಂಬಿ ನಾನಾಗಲಾರೆ ನನ್ನ ಸಕಿಯೆಂಬ ಸೂರ‍್ಯಪಾನದ ಹೂವ ಸಕ್ಯವನು ಮರೆತು ನಾ ಬದುಕಲಾರೆ ಹತ್ತು ಹಲ ಹೂವುಗಳ ಮೋಹಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಹುಚ್ಚಾಗಿ ಅಲೆವ...