ಕವಲು: ನಲ್ಬರಹ

– ಅಜಯ್ ರಾಜ್. ಜೋರು ಗಾಳಿಯ ರಬಸದ ಹೊಡೆತಕೆ ಉದುರಿ ಬಿದ್ದ ತರಗೆಲೆ ನಾನು ನನ್ನ ಗುಡಿಸಿ, ಸೇರಿಸಿ ಕಿಚ್ಚು ಹೊತ್ತಿಸುವುದು ನಿನಗೆ ಕಶ್ಟವೇನು? ಸೆಟೆದು ಕೊಂಡ ನರನಾಡಿಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ಬತ್ತಿ ಹೋಯಿತು ನೆತ್ತರೆಂಬ ಜೀವಜಲ...

– ಚಂದ್ರಗೌಡ ಕುಲಕರ‍್ಣಿ. ಹಾಲಹಸುಳೆಯ ತೊದಲು ಲೀಲೆಯ ಸ್ವರಗಳಲಿ ಜೋಲುತ ಹರಿವ ನಾದದ! ಲಹರಿಯೆ ಮೇಲಾದ ದಿವ್ಯ ಸಂಗೀತ! ಗಿಡಮರದ ಎಲೆಗಳಲಿ ಗುಡುಗು ಮಿಂಚೊಡಲಲ್ಲಿ ಬಿಡಲಾರ‍ದ ಸುರಿವ ಮಳೆಹನಿಯ! ಮುತ್ತಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಲಯವೆ ಸಂಗೀತ!...

– ಶಿವರಾಜ್ ನಾಯ್ಕ್. (ಬರಹಗಾರರ ಮಾತು: ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯರಾಗಿದ್ದರೆ ಸಮಾಜ ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡುವ ರೀತಿ-ನೀತಿಗಳು, ನಾವು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಜನರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಈ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ) ನಕ್ಕರೆ ನಗಲಿ ಬಿಡು ನಿನ್ನ ಅಳಿಸಲಾರರು ಬಿಡು...

– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಅಂದಿತ್ತು ಒಂದು ಕಾಲ ಬಡತನದಲ್ಲಿ ಸಂತಸವಿತ್ತು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕನಸುಗಳಿತ್ತು ಇರಲಿಲ್ಲ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ಯಾನು, ಏಸಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಲು ಮಾಳಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಏನೋ ಆನಂದ ಮನದಲ್ಲಿ ಬಿಸಿಲ ಬೇಗೆ ಗಂಟಲಲ್ಲಿ ಮಡಿಕೆ...

– ಗೌರೀಶ ಬಾಗ್ವತ. ಮೌನವೇ ಏನಾಯಿತು ನಿನಗೆ ನೀನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಮರೆಯಾದೆ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ತಂಗಾಳಿಯಲಿ ಮನಸ ಹಗುರಗೊಳಿಸು ಈ ತೀರದ ಮರಳಲಿ ಮೂಡಿದೆ ನಿನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತು ಮನದ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ತಾಕಿದೆ ನಿನ್ನ ಗೆಜ್ಜೆಯ...

– ಸಿಂದು ಬಾರ‍್ಗವ್. ರಾದೆ ರಾದೆ ಮನವನು ತಣಿಸಿದೆ ನೀ ರಾದೆ ರಾದೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಉಣಿಸಿದೆ ನೀ… ನಿನ್ನಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹೂಬನ ಅರಳಿದೆ ನಿನ್ನಯ ಸ್ನೇಹಕೆ ದುಂಬಿಯು ಹಾಡಿದೆ ಕೊಳಲಿನ ನಾದಕೆ ನೀ ಜೊತೆಯಾದೆ...