ಕವಿತೆ: ಪೂರ‍್ಣಚಂದಿರ
– ಕೌಸಲ್ಯ. ಕಣ್ಣೆದುರಲಿ ಕನಸು ಚಿಗುರಿದೆ ನವಮಾಸದ ಬಸಿರು ಜನಿಸಿದೆ ಕಂದಾ ನಿನ್ನಿ ಮೊದಲ ಸ್ಪರ‍್ಶ ತಂದಿದೆ ನನಗೆ ತುಂಬು ಹರ‍್ಶ ಪೂರ‍್ಣ ಚಂದಿರನೇ ನಾಚಿದ ಆ ನಿನ್ನ ನಗುವ ಬಾಚಿದ ಹೊಳೆಯುವ ಶಶಿಶೇಕರ...
ಟ್ಯಾಗ್: :: ಕೌಸಲ್ಯ ::
ಮನುಜ ಕಾಣ್…
– ಕೌಸಲ್ಯ. ಪರರ ನೋಯಿಸುವ ತಾನ್ ನೋವಿನ ಪರಿಯನು ಕಾಣ ಪರರ ನಿಂದಿಸುವ ತಾನ್ ಸದಾ ಪರರ ಚಿಂತನೆಯೊಳಿರ‍್ಪನೆಂದರಿಯ ಮನುಜ ಕಾಣ್ ಹುಟ್ಟಿದ ತಾನ್ ಜೀವದನೆಲೆಯೊಳು ಬ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿರ‍್ಪ ತಾನೆ ಜಗದೊಳು ಮರಣದ ಶಯ್ಯೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಪೋಗಲಾರೆ...
ಹಟವಾದಿ ಕುರುವೀರ…
– ಕೌಸಲ್ಯ. ಮಣ್ಣಾಸೆಯೊಳ್ ಪಗೆಯಿಲ್ ಮುನ್ನುಡಿಯಿಟ್ಟನ್ ಸುಯೋದನ ಶತಕುರುವಂಶವನ್ ರಣರಂಗದ ಜೂಜಿನೊಳಾಟಕೆ ಒತ್ತೆಯಾಗಿರಿಸಿ ಗೆಲ್ವೆ ಗೆಲ್ವೆನೆಂಬ ಅಹಂಕಾರಮದಗಳ ಸಾನಿದ್ಯದಲಿ ಚಲವನ್ನಿತ್ತ ಹಗೆಯಲಿ ಬಗೆದನ್ ದ್ವೇಶಮತ್ಸರಂಗಳಂ ಬಾತ್ರುಂಗಳಿಂಗೆ ಬೋಜನದಿ ಅರ‍್ಪಿಸಿದನ್ ಅನುದಿನಂ ನಿತ್ಯಸೇವನೆಯ ಪಲವು ಪಾಂಡವಕುಲದ...
ಮರ ಹಂತಕರು
– ಕೌಸಲ್ಯ. ವಸಂತದ ಆಗಮನ ಗರ‍್ಬದ ಸಂಚಲನ ನಾ ಏನಂ ಮಾಡಲಿ ಬಸಿರ ನೂಕುವ ಸಮಯ ನೋವದು ತಾಳಲಾರೆ ಗರ‍್ಬದ ನೋವಲ್ಲ ಶಿಶುವನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವರಿಹರು ಮರಣದ ಶಯ್ಯೆಯಲಿ ಮಲಗಿಹರು ಎನ್ನ ಕಂದಮ್ಮಗಳು ಕರುಣೆಯನ್ನು ಕಾಣದ...
ಕನ್ನಡವೇ ಎಮ್ಮಯ ಸೊಲ್ ನುಡಿಯು
– ಕೌಸಲ್ಯ. ಕನ್ನಡ ಕನ್ನಡ ಪೇಳುವೆನು ಕನ್ನಡವೇ ಎನ್ನಯ ಸೊಲ್ ನುಡಿಯು ಕನ್ನಡವೇ ಎಮ್ಮಯ ಪಡೆನುಡಿಯು ಕನ್ನಡ ಕನ್ನಡವೆಂದೊಡೆ ಪುರಜನ ಹಿಗ್ಗುವರು ಕನ್ನಡಮ್ಮನ ಸೇವೆಗಯ್ವೊಲ್ ಶಿರಬಾಗಿ ನಡೆವರು ನೊಸಲಲಿ ತೀಡಿದ ಬರಹವು ಕನ್ನಡ ಜಿಹ್ವೆಯು...
ಪರಮ ಅಂತ್ಯದ ಕತೆ ಪೇಳ್ವೆನು ಅಣ್ಣಾ..
– ಕೌಸಲ್ಯ. ಜೀವ ಜಗದೊಳಗಣ ಪರಮ ಅಂತ್ಯದ ಕತೆ ಪೇಳ್ವೆನು ಅಣ್ಣಾ.. ಸಪ್ತ ಸುತ್ತಿನ ಕೋಟೆಯಂತೆ ಪಸರಿಸಿಹುದು ಮಲೆಗಳಿರ‍್ಪ ಕೊಡಗುಮಲೆ ಪೆರಿಯ ಪೆಸರಿಹುದು ವಟುರಾಶಿಗಳಿರ‍್ಪ ನಾಡ್ಗೆ ದಕ್ಶಿಣ ಕಾಶ್ಮೀರ ಆಶ್ರಯವಂ ಇತ್ತಿಹುದು ಪೋರನಾಟಿನವರ‍್ಗೆ ಕಗಮಿಗ...
ಕಾಲ ಸರಿದಂತೆ ಮರೆಯಾದ ‘ಕಲಾಯಿ’ ಕಸಬು
– ಕೌಸಲ್ಯ. ಆಗ ಮನೆತುಂಬಾ ತಾಮ್ರದ ಪಾತ್ರೆಗಳೇ! ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಕಾಯಿಸುವ ಹಂಡೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ಅಡುಗೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಶೇಕರಣೆಗೆಂದೇ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಹಂಡೆಗಳು ಇರ‍್ತಿದ್ವು. ಇಂದೀಗೂ ಕೆಲವು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ತಲತಲಾಂತರದಿಂದ ಬಳುವಳಿಯಾಗಿ ಬಂದ...
ಬದುಕಿನ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ…
– ಕೌಸಲ್ಯ. “ಎಲ್ಲಿಗೆ ಪಯಣ… ದಾರಿ… ಏಕಾಂತ ಸಂಚಾರ…” ಹೀಗೊಂದು ಹಾಡು ಗುನುಗಿಸೋಕೆ ಮನಸು ಎಳೆಯುತ್ತಿರುತ್ತೆ. ಅವ್ಯಕ್ತ ಬಾವ ತಡಕಾಡೋಕೆ ಶುರುವಾಗುವುದೇ ಅಸ್ಪಶ್ಟ ಬಾವನೆ ಹ್ರುದಯಾಂತರಾಳದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದಾಗ. ಅದುವರೆಗೂ ಇದ್ದ ಜೀವನದ ಸೊಗಸು ಇಂಚು...
ದರಣಿನೇಸರರ ಅಮರ ಪ್ರೇಮ…
– ಕೌಸಲ್ಯ. ಅಮರ ಪ್ರೇಮ ಹೊತ್ತು ಸಾಗಿಹುದು ಸಂದೇಶವೊಂದು ಬೆಳ್ಳಿಯ ಮೋಡದ ನಡುವಿನಲಿ ಸೂರ‍್ಯ ರಶ್ಮಿಯು ಸಾರುತ್ತಿಹುದು ಬೂರಮೆಯ ಪ್ರೇಮದ ಕುಸುಮಗಳು ಜಗದೊಳಗಣ ಅಮರ ಪ್ರೇಮದ ಗುರುತಾಗಿಹುದು ಜೀವರಾಶಿಗಳು ಶತಮಾನಗಳು ಕಳೆದರೂ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ ಪ್ರೇಮ...
ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಿನ್ನಹ….
– ಕೌಸಲ್ಯ. ‘ವಟ’ವೆಂಬುವರು ನಿನ್ನ ಆಶ್ರಯಿಸುವರು ನಿನ್ನ ಕರುಣಿಸು ಸಲಹೆಂಬುವರು ಜಗದ ರಕ್ಶಕಿ ನೀನೆಂಬುವರು ಮರವೊಂದು ಉಳಿದೊಡೆ ವನವೊಂದು ಉಳಿದಂತೆ ಹೊಗಳುವರು ನಿನ್ನ ಕರಗದಿರು ತಾಯೇ ದರೆಹೊತ್ತಿ ಉರಿವಾಗ ‘ವನ’ಬೇಕು ಎನ್ನುವರಾಗ ಜೀವಾಮ್ರುತ...
ಇತ್ತೀಚಿನ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು