ಟ್ಯಾಗ್: ಬದುಕು

ಗುರಿಯ ಮರೆಸಿತು

– ಬಾಸ್ಕರ್ ಡಿ.ಬಿ. ಕೂಡಿ ಇಟ್ಟ ಕನಸುಗಳ ಬೆನ್ನೇರಿ ಹೊರಟಾಗ ಗುರಿಯ ಮರೆಸಿತು ಯೌವನವು ಆಗ ಆನಂದದಿ ಕ್ಶಣವ ಕಳೆವಾಗ ಅನಿಸಿತಾಗ ಜೀವನ ಸುಂದರ ಗುರಿಯ ಮರೆಸಿತು ಯೌವನವು ಆಗ ಜಂಗಮವಾಣಿ ಜೊತೆಗೂಡಿದಾಗ...

ಆ ಸುಂದರ ಕನಸುಗಳ ಓಟ

– ಶಾಂತ್ ಸಂಪಿಗೆ. ಸವಿನೆನಪಿನ ಜಡಿ ಮಳೆಗೆ ಚಿಗುರುತಿದೆ ಒಂದು ಕನಸು ಮರಳಿ ಬರುವುದೆ ನನಗೆ ಆ ಮದುರವಾದ ಬದುಕು || ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟು ನಡೆದ ನಡಿಗೆ ಸೊಗಸು ತೊದಲ ನುಡಿ...

ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲೊಂದು ಬೆಳಗು

– ವಿನು ರವಿ. ನಬದಲ್ಲಿ ಸೂರ‍್ಯಕಾಂತಿ ಹೂವರಳಿದಂತೆ ನೇಸರನ ಚೆಲುವಿನಾ ರಂಗು ನೀಲಬಿಂಬ ಹೊತ್ತ ಪುಟ್ಟ ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ತಳತಳಿಸುತ್ತಿದೆ ಬೆಳಗು ಹಸುರು ಅವರೆ ರಾಗಿ ತೆನೆಗಳು ತಂಗಾಳಿಗೆ ಕಂಪು ತುಂಬಿ ತೊನೆದಾಡಿವೆ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ...

ಸಣ್ಣಕತೆ: ಬದುಕಿನ ಬುತ್ತಿ

– ಕುಮಾರ್ ಬೆಳವಾಡಿ. ಬೆಳದಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿ, ಹತ್ತು ಗಂಟೆಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ರಾಮಣ್ಣ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಮಲಗಿದನು. ರಾಮಣ್ಣನಿಗೆ ಏನೇನೊ ಆಲೋಚನೆಗಳು, ಶನಿವಾರವಾಗಿದ್ದರೂ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಬೀಗರನ್ನ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಏರಿಸಲು ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಹೋದವನು...

ನಗುವ ಮಾರಲು ಹೊರಟೆ

– ಗೌಡಪ್ಪಗೌಡ ಪಾಟೀಲ್. ನಗುವ ಮಾರಲು ಹೊರಟೆ ಊರೂರು ಇಲ್ಲವಲ್ಲ ಕೊಳ್ಳಲು ಯಾರೂ ತಯಾರು ದುಡಿಯೋರು ಕುಡಿಯೋರು ಓದೋರು ಬರೆಯೋರು ತುಟಿಬಿಚ್ಚಿ ನಗಲು ಇವರಿಗ್ಯಾಕೋ ಬೇಜಾರು ಮನಬಿಚ್ಚಿ ನಗಲು ಕಾರಣ ನೂರಾರು ಆದರೂನು ಹುಸಿಗಾಂಬೀರ‍್ಯ ಮನದುಂಬಿ...

ಕುಡುಕನಿಗೆ ಉಪದೇಶ

– ಶಶಿ.ಎಸ್.ಬಟ್. ಏಕೆ ಕುಡಿವೆ ಅಳತೆಮೀರಿ ಸಾಕು ಮಾಡು ಮನುಜನೆ| ಮನೆಯು ಹೋಗಿ ನರಕವಾಯ್ತು ಸಾಕುಮಾಡು ಕುಡುಕನೆ|| ಹೆಜ್ಜೆ ತಪ್ಪಿ ನಡೆಯುತಿರುವೆ ನಿನಗೆ ದಾರಿ ಕಾಣದು| ಬುದ್ದಿ ಶೂನ್ಯನಾಗಿ ಬದುಕಿ ನಿನಗೆ ಏನು ತೋಚದು||...

ತಾಯಿ, ಅಮ್ಮ, Mother

ಹೆಂಗರುಳ ಹ್ರುದಯಗಂಗೆ

– ಅಜಯ್ ರಾಜ್. ಹೆಂಗರುಳ ಹ್ರುದಯಗಂಗೆ ಹುಟ್ಟು-ಅದು ನಿನ್ನ ಮರುಹುಟ್ಟು ಅಶ್ಟಲಕ್ಶ್ಮಿಯರ ಹೆಸರೊತ್ತು ದುಕ್ಕ-ದುಗುಡಗಳ ಹೊರೆ ಹೊತ್ತು ಜೀವವಿರುವ ನಿರ‍್ಜೀವಿಯಂತೆ ಬದುಕುವ ನೀನು- ಬದುಕಿನ ಸಾರ‍್ತದ ಒಳಗುಟ್ಟು! ಬಾಳ ಪಯಣದಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲವಾದೆ ಹಸುಳೆಗೆ...

ಯಾಂತ್ರಿಕ ಬದುಕಿನ ಓಟ, ಎಲ್ಲೂ ನಿಲ್ಲದಾಟ

– ಸುನಿಲ್ ಮಲ್ಲೇನಹಳ್ಳಿ ದಿನೇದಿನೇ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗುತ್ತಿರುವ ಬದುಕಿನೆಡೆಗೆ ‌ತುಸು ಗಮನವನ್ನು ಹರಿಸುತ್ತಾ, ಈ ಯಾಂತ್ರಿಕ‌ವಾದ ಬದುಕಿನಿಂದ; ಜನರಲ್ಲಿ, ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಆಗಿರುವ ಹಾಗೂ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಸಾಕಶ್ಟು ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಎಳೆ,ಎಳೆಯಾಗಿ ಅವಲೋಕಿಸುವಾಗ, 20 ವರ‍್ಶಗಳ ಹಿಂದಿನ ಚಿತ್ರಣವು...

ಬದುಕಿನ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ…

– ಕೌಸಲ್ಯ. “ಎಲ್ಲಿಗೆ ಪಯಣ… ದಾರಿ… ಏಕಾಂತ ಸಂಚಾರ…” ಹೀಗೊಂದು ಹಾಡು ಗುನುಗಿಸೋಕೆ ಮನಸು ಎಳೆಯುತ್ತಿರುತ್ತೆ. ಅವ್ಯಕ್ತ ಬಾವ ತಡಕಾಡೋಕೆ ಶುರುವಾಗುವುದೇ ಅಸ್ಪಶ್ಟ ಬಾವನೆ ಹ್ರುದಯಾಂತರಾಳದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದಾಗ. ಅದುವರೆಗೂ ಇದ್ದ ಜೀವನದ ಸೊಗಸು ಇಂಚು...

ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟ ಮನಸ್ಸೊಂದು ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದಾಗ…

– ಅಜಯ್ ರಾಜ್. ( ಬರಹಗಾರರ ಮಾತು:  ಸ್ಪರ‍್ದಾತ್ಮಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮನುಶ್ಯರು ಯಂತ್ರಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮದೇ ಸಹಪಾಟಿಗಳು ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಾಗ ಮೇಲೆತ್ತುವ ಸೌಜನ್ಯ ತೋರದೆ ಮಾನವೀಯತೆಯನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದಾರೆ. ಅಂತಾ ಮನಸ್ತಿತಿ ಕುರಿತು ಬರೆದ ಕವಿತೆಯಿದು) ಬೆಳಗಾಗುತ್ತಲೇ ಎದ್ದು...