ಕವಲು: ನಲ್ಬರಹ

– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ವರುಶಗಳಿಂದ ಬಿಡದೇ ಬೇಡುತಿಹೆ ಕರುಣೆ ಬಾರದೇ ದೇವ ಆಲಿಸದೆ ಕೂತೆಯ ನೀನು ಮೂಕಿಯಂತಾದೆ ನಾನು ಅಳಿಯದಾಯಿತೇ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ ಕರಗುವುದೆಂದೋ ನಿನ್ನ ಕೋಪ ಮಾಡುತ ಕುಳಿತೆ ಸಹನೆಯ ಪರೀಕ್ಶೆ ನನಗಿಹುದು...

– ರೇಕಾ ಗೌಡ. ಕಾದು ಕೂತಿತ್ತು ಕರುಣೆ ತೊರೆದ ಕಟುಕನಂತೆ, ಒಡೆಯನ ಒಂದೇ ಕರೆಗೆ ಎರಗಲು. ನೆನ್ನೆ ಹಿಂದಿನ ರೋಡು ಇಂದು ನಮ್ಮದು ನೋಡು ನಿನ್ನೆಯ ಅಗೆತವು ಕಂಪನವಾಗಿ ಮೈಯ ತಾಗಿ, ಮೇಜಿನ...

– ಕಾರ‍್ತಿಕ್ ಪತ್ತಾರ. ಕಳ್ಳ ಮಾಡಿದ್ ಕಳ್ತನವ ಕುರುಡಾ ನೋಡ್ಬುಟ್ಟ ಮೂಗ ಚಾಡಿ ಹೇಳೋದನ್ನ ಕಿವುಡಾ ಕೇಳ್ಬುಟ್ಟಾ ಮ್ಯಾಲ್ ಕುಂತವ್ನೆ ದೇವ್ರು ಎಲ್ಲಾ ನೋಡಿ ನಕ್ಬುಟ್ಟಾ ಸತ್ಯವನ್ನ ಸುಳ್ಳಿನ್ ತಕ್ಡೀಲ್ ಇಟ್ಟು ತೂಗ್ಬುಟ್ಟಾ ಕಡ್ಡಿ ಗೀರಕ್...

– ಬಾವನ ಪ್ರಿಯ.  ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ವಿಶಯ ಅರಿತ ಅವಳ ಅಣ್ಣಂದಿರು ಅವನನ್ನು ಹೊಡೆದು ಕೊಂದರು. ಅದಾರದೋ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಹಾಕಿದರು. ಅವನೋ ಅನಾತ – ಹೇಳುವರಿಲ್ಲ, ಕೇಳುವರಿಲ್ಲ. ದಿನಗಳು ಕಳೆದವು.. ರೈತ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಗುಲಾಬಿ...

– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಮನೆ ತುಂಬಾ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮಾಲೆಗಳ ಗಮದಲಿ ಅಲಂಕ್ರುತವಾಗಿದೆ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗಳಲಿ ಮುತ್ತೈದೆಯರು, ನೆಂಟರಿಶ್ಟರು ತುಂಬಿಹರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಆನಂದಕೆ ಪಾರವೆಲ್ಲಿ ಸಂತಸದ ಅಲೆ ತುಂಬಿಹುದಿಲ್ಲಿ ಮದುಮಗಳು ಮಾತ್ರ ಮೂಲೆ ಸೇರಿಹಳು...