ಟ್ಯಾಗ್: ಕವಿತೆ

– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಕರೆದಂತೆ ಆಯಿತು ನನ್ನ ಹೊರ ಬಂದು ನೋಡಲು ಕಂಡೆ ಅದೇ ನೆರಳನ್ನ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಯಲಿ ತೇಲಿ ಬಂತು ಅವನ ನಗುವಿನ ಅಲೆ ಅದಾಗಿತ್ತು ಸೆಳೆಯುವ ಬಲೆ ಸಣ್ಣ ಕೂಗಿಗೆ ಎಚ್ಚೆತ್ತ...

– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಮ್ರುದು ಬಾವದ ಮದುರ ಗೀತೆ ನೀನು ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ನಲಿದೆ ನಾನು ಅಪಸ್ವರವು ಇರದು ಎಂದೂ ನಿನ್ನಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಚಿಲುಮೆ ಕಂಡೆ ಕಣ್ಣಲಿ ಮಾತು ಅತೀ ಮದುರ ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ನಿನ್ನಲಿ...

– ಸುರಬಿ ಲತಾ.   ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಮರಳಲ್ಲಿ ಬರೆದೆವು ಇಬ್ಬರ ಹೆಸರನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ನೀ ನೆನೆ ಅದನ್ನು ಕಾಯಾದ ಮಾವು ಹಣ್ಣಾಯಿತು ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹವು ಒಲವಾಯುತು ಮಾತೆಲ್ಲವೂ ಮೌನವಾಯಿತು ಸಲಿಗೆಯು ಮರೆಯಾಯಿತು...

– ಎಡೆಯೂರು ಪಲ್ಲವಿ. ಹ್ರುದಯವನ್ನೇ ಬರೆದಿರುವೆ ನಿನ್ನ ನಾಮಕಮಲಗಳಿಗೆ ನೀ ಸಿಕ್ಕದಿರನೆಂಬ ನೋವಿನ ಬಾವನೆಯೇ ಸಿಹಿಯಾಗಿದೆ ಈ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಸಾಲುವಶ್ಟು ನಾ ಪೂಜಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ನಾ ಆರಾದಿಸುವ ಪುರುಶ ನೀನಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬನಿಲ್ಲ ನೆನೆದಶ್ಟು ಸಿಹಿ...