ಟ್ಯಾಗ್: ಕವಿತೆ

– ವಿನು ರವಿ. ಪಡುವಣದಿ ಬೆಳಕು ವಿರಮಿಸಲು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಆವರಿಸುತ್ತಿದೆ ಕತ್ತಲು ನಿರಾಳವಾಗಿದೆ ಬಯಲು ಮೋಡಗಳಿಲ್ಲದ ತಿಳಿಬಾನು ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಮಿಂಚುತ್ತಿದೆ ಚುಕ್ಕಿ ತಾನು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಮಾಸಿದ ನೆರಳ ಚಿತ್ರಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಕಾಣುತಿವೆ ಚಂದ್ರಿಕೆಯ ತುಣುಕುಗಳು...

– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಆ ದಿನಗಳಂದು ನಾನಿನ್ನೂ ಏನನ್ನು ಅರಿಯದವನು ಅವರು ಹೇಳದೇ ಇರುವುದರಿಂದ ಕೆಲವು ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದೆ ಒಂದು ಕಲ್ಲು ಎಸೆದು, ಅದೆಲ್ಲವನ್ನು ಕಿತ್ತುಹಾಕಿದೆ ಕೆಲವು ನನ್ನಿಂದ ಒಡೆದವು ಕೆಲವರಿಗೆ ನಾನು ಹೊಡೆದೆ...

– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಅಂದು ತುಂಬಾ ಸೆಕೆ ಇತ್ತು . ಶಾಲೆಗೆ ರಜೆ ಇದ್ದುದರಿಂದ ರಾಮ, ರವಿ, ಕಿರಣ ಮತ್ತು ಗೋಪಿ ಒಂದು ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ವೇಳೆ ತುಂಬಾ ಸೆಕೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ...

– ವಿನು ರವಿ. ನಿತ್ಯ ಕರ‍್ಮಿಣಿ ಈ ನಮ್ಮ ದರಣಿ ಬಾಸ್ಕರನ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬೆಳಕಾಗಿ ಹಸಿರ ನಗಿಸುತ್ತಾಳೆ ಗಿರಿಶ್ರುಂಗಗಳ ಮೇಲೇರಿ ಮೋಡಗಳ ಕರೆದು ಮಳೆಯಾಗಿಸುತ್ತಾಳೆ ಬೇರನ್ನು ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಬದ್ರವಾಗಿಸಿ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಹೂವಾಗಿ ಅರಳುತ್ತಾಳೆ ಹೊಚ್ಚ...

– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಬರೀ ಮೌನ ನಿರಾಶೆಯೋ ತ್ರುಪ್ತಿಯೋ ನಿನಗೆ ಹೇಳಬೇಕಾದುದು ಏನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಅಮಲಿನಲಿ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಅಂಟಿದ ಅಲಿಕಿತ ಕಾನೂನು ನಗುತ್ತಲೆ ನಾಟಕವಾಡಿದೆ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಗಂಟೆಗಳ ಯುದ್ದ ಬೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ...

– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಮನೆಯೊಂದೆ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಮನುಜರೆಂದೆ ಅಣ್ಣತಮ್ಮಂದಿರು ನಾವೆಲ್ಲ ದ್ವೇಶ ಏತಕೆ ನಮಗೆಲ್ಲ? ಮೇಲು ಕೀಳೆಂಬುದು ಬೇಕೇ? ನೆಮ್ಮದಿ ಜೀವನವಿಲ್ಲಿ ಸಾಕೆ ನೀವು ನಾವೆಲ್ಲ ನಾವು ನೀವೆಲ್ಲ ನಗುತಲಿರೆ ಬದುಕೆ ಬೇವುಬೆಲ್ಲ...

– ದ್ವಾರನಕುಂಟೆ ಪಿ. ಚಿತ್ತನಾಯಕ. ಬಾಯ್ದೆರೆದ ನೆಲಗಳು ಎಲೆಯುದುರಿದ ಮರಗಳು ಮೋಡಗಳಿಲ್ಲದ ಬಯಲಿನ ವಿಸ್ತಾರ ಬಾನು ಅಶ್ಟೇ ಏಕೆ? ತುಟಿಕಚ್ಚಿ ನಿಂತ ಮಾತುಗಳು ಹಂಬಲಿಸಿ ನಿಂತ ತೋಳುಗಳು ಬೆಸೆಯುವ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳು ಕನಸು ಕಾಣಬೇಕು...

– ವಿನು ರವಿ. ಬಾನ ತುಂಬಾ ಆವರಿಸುತ್ತಿದೆ ಮೋಡ ಎದೆಯೊಳಗೆ ಹೇಳಲಾಗದ ದುಗುಡ ಹೊಳಪು ಕಳೆದ ನೀಲ ಮಬ್ಬಿನಲಿ ಯಾವುದೋ ರಾಗ ಮಿಡಿದ ಸುಳಿಯಲಿ ಕರಗಿ ಹೋದ ಮಾತೊಂದು ಮಂಜಾಗಿ ಇಳಿಯುತ್ತಿದೆ ದೂರದಲಿ ಮೆಲುವಾಗಿ...