ಕವಿತೆ: ನವಿಲು ಕುಣಿದಾಗ
– ದ್ವಾರನಕುಂಟೆ ಪಿ. ಚಿತ್ತನಾಯಕ. ಅಯ್ಯೋ ಬುವಿಯೇ ಬಿರಿಯುವ ಬರವು ಬಂದಿತು ಒಂದು ಕಾಲದಲಿ ಜನಗಳ ಮೊಗದಲಿ ನಗುವೇ ಇಲ್ಲ ಹರಡಿತು ಹಸಿವಿನ ಬಿರುಗಾಳಿ ಎಲೆಗಳು ಒಣಗಿ ಮರಗಳು ಸೊರಗಿ ಮನಗಳ ಒಳಗೆ ಮರುಕದನಿ...
– ದ್ವಾರನಕುಂಟೆ ಪಿ. ಚಿತ್ತನಾಯಕ. ಅಯ್ಯೋ ಬುವಿಯೇ ಬಿರಿಯುವ ಬರವು ಬಂದಿತು ಒಂದು ಕಾಲದಲಿ ಜನಗಳ ಮೊಗದಲಿ ನಗುವೇ ಇಲ್ಲ ಹರಡಿತು ಹಸಿವಿನ ಬಿರುಗಾಳಿ ಎಲೆಗಳು ಒಣಗಿ ಮರಗಳು ಸೊರಗಿ ಮನಗಳ ಒಳಗೆ ಮರುಕದನಿ...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಬರಬಂದೈತೆ ಬರಬಂದೈತೆ ಬರಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಂತೆ ಬಿಸಿಲುಕ್ಕಿ ಹರಿದಂತೆ ಬರಬಂದೈತೆ ಬರಬಂದೈತೆ…|| ಹೀಗೆ ಸುಂದರವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದ ಕಿರು ದ್ವನಿಯ ಸ್ವರ ಹಾಗೆಯೇ ಕ್ಶೀಣವಾಗತೊಡಗಿತು. ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಂದನ ಒಡಲಿನ ಆಕ್ರಂದನ ಹಸಿವಿನ...
– ಶಾಂತ್ ಸಂಪಿಗೆ. ಇಳೆಗೆ ಜೀವಕಳೆಯ ನೀಡಿ ಬೂರಮೆಗೆ ಹಸಿರು ತುಂಬಿ ಜೀವರಾಶಿ ಹಸಿವ ತಣಿಸೊ ಮಳೆ ಹನಿಗೆ ನೆರೆ ಹೆಸರು ನಿತ್ಯ ವೈಬವದ ಬದುಕಿಗಾಗಿ ಅತಿ ಆಸೆಗೆ ಸಾಕ್ಶಿಯಾಗಿ ಅಗತ್ಯ ಮೀರಿ...
– ಸುನಿತಾ ಹಿರೇಮಟ. ಜೀವಜಾಲಕ್ಕೆ ಮೂಲವಾದ ನೀರು ಯಾವ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಅಮ್ರುತ. ಇನ್ನು ಇದೆ ನೀರಿನ ಸೆಲೆಗಳನ್ನ ಮೂಲವಾಗಿಸಿ ಬೆಳೆದದ್ದು ನಮ್ಮ ನಾಗರಿಕತೆ. ನಾಗರಿಕತೆಯ ಕಾಲಮಾನಕ್ಕೆ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ಬೆಳೆದದ್ದು ನೀರಾವರಿ ಮತ್ತು ನೀರು...
– ಚಂದ್ರಗೌಡ ಕುಲಕರ್ಣಿ. ಬರಗಾಲ ಬೇಸಿಗೆ ದುಮುಗುಡತೈತೊ ರೈತ ಬಡವರನು ಕಾಡುತಲೈತೊ ಹಸುಗೂಸು ಕಂದಮ್ಮ ಬಿಸಿಲಿನ ತಾಪಕ್ಕೆ ಉಸಿರಾಡೊ ಕಸುವಿಲ್ದೆ ಸಾಯುತಲೈತೊ ಹಸಗೆಟ್ಟ ಹುಸಿಬಳಗ ತುಸುವಾದರು ಕರುಣಿಲ್ದೆ ಹಸಿಹಸಿಯಾಗಿಯೇ ಸೆಗಣಿ ಮೇಯುತಲೈತೊ ಹನಿಹನಿ ನೀರಿಗೂ...
– ಅಂಕುಶ್ ಬಿ. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಕಾಡು ನಮಗಿಲ್ಲ ಒಂದು ಗೂಡು! ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ದೂಳು ಹೊಗೆ ನಾವಿನ್ನು ಬದುಕೋದು ಹೇಗೆ? ತಿನ್ನಲು ಒಂದು ಕಾಳಿಲ್ಲ ಕುಡಿಯಲು ತೊಟ್ಟು ನೀರಿಲ್ಲ ಮಳೆಯಿಲ್ಲ, ಬೆಳೆಯಿಲ್ಲ ಬಿಸಿಲಿನ ಬೇಗೆ...
– ಪ್ರಕಾಶ ಪರ್ವತೀಕರ. ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ರೈತ ಹಾಗು ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಹಳ್ಳಿಯ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕಾಡು ಇತ್ತು.ಈ ದಂಪತಿಗಳು ಸಜ್ಜನರು.ಅವರದು ಸರಳ ಹಾಗು ಆಡಂಬರ ರಹಿತ ಸಾಮಾನ್ಯ...
– ಚಯ್ತನ್ಯ ಸುಬ್ಬಣ್ಣ. ಬರ ಅಂದ ಕೂಡಲೇ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಓಡುವ ತಿಟ್ಟ ಯಾವುದು? ಮೋಡದ ಸುಳಿವೇ ಇಲ್ಲದ ಬಾನು, ಇಂಗಿದ ಕೆರೆ, ಬಾವಿಯಂತಹ ನೀರ ಒರತೆಗಳು, ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟ ನೆಲ, ಹಸಿವೆಯಿಂದ...
– ಶ್ರೀನಿವಾಸಮೂರ್ತಿ ಬಿ.ಜಿ. ನೆಲ್ದಾಗೆ ನೀರಿಲ್ದಂಗ್ ಆಗ್ತಯ್ತೆ ಗಿಡಮರ್ದಲ್ಲಿರೋ ತ್ಯಾವ ಕಾಣ್ದಂಗ್ ಆಗ್ತಯ್ತೆ ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಸಿಗಳು ಬದುಕಿಯೂ ಸತ್ತಂಗವೆ ತುಸು ಕರುಣೆಯ ತೋರಯ್ಯ ಮಳೆರಾಯ ಬಿಸಿಲಾಗೆ ಬೆಂದು ಚರ್ಮ ಬಾಯ್ಬಿಡ್ತಯ್ತೆ ಗೆದ್ಲು ಸೋಕಿದ್ ಮರ್ದಂಗೆ...
ಇತ್ತೀಚಿನ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು