ಕತೆ : ಪರಿತ್ಯಕ್ತ ಬಂಗಲೆ
– ಕೆ.ವಿ. ಶಶಿದರ. ‘ನೋಡಲು ಇಶ್ಟು ಹಾಳಾದ ಹಾಗೆ ಕಂಡರೂ, ಈ ಕಟ್ಟಡ ಅಶ್ಟು ಹಳೆಯದಲ್ಲ. ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ‍್ಶಗಳ ಹಿಂದೆ ಪಂಚತಾರಾ ಹೋಟೆಲ್ ಆಗಿತ್ತು. ಡಾಲರ್ ಗಳ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ವಿದೇಶಿಗಳು ಬಾಡಿಗೆಗೆ …….’...
ಕವಲು: ನಲ್ಬರಹ
ಕವಿತೆ: ಕೈಗೊಂಬೆ
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಕತ್ತಿಗೆ ಎಳ್ಳಶ್ಟೂ ನೋವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಕತ್ತುಗಳ ಕತ್ತರಿಸಿದಶ್ಟು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಸವೆದು ಚೂಪಾಗಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತಶ್ಟು ಮಗದಶ್ಟು ಕತ್ತುಗಳ ಕತ್ತರಿಸಲು ಕತ್ತಿಗೂ ಗೊತ್ತು ಕತ್ತು ಕತ್ತರಿಸುವುದು ತನ್ನ ಕೆಲಸವೆಂದು ತನ್ನ ಹಿಡಿದ...
ಮಕ್ಕಳ ಕತೆ: ಕಳ್ಳನಿಗೆ 3 ಶಿಕ್ಶೆಗಳು
– ಮಾರಿಸನ್ ಮನೋಹರ್. ನಾಗರನು ಇರುಳು ನಡೆದು ದಟ್ಟಕಾಡನ್ನು ದಾಟಿ ಕಟಕಸಾವಿರ ಹಳ್ಳಿ ತಲುಪಿದ. ಆಗ ನಡು ಇರುಳು ಆಗಿತ್ತು. ದೂರದಲ್ಲಿ ನರಿಗಳು ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದವು, ಗೂಬೆಗಳು ಗುಟುರು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಕಟಕಸಾವಿರ ಹಳ್ಳಿಗೆ ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡವನಾಗಿದ್ದ...
ಅನಿಸಿಕೆ : ಒಂದು ಕಿರುಬರಹ
– ವಿನಯ ಕುಲಕರ‍್ಣಿ. ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಎಶ್ಟೊಂದು ವಿಶಯಗಳ ಸಮಂಜಸತೆ ಅಶ್ಟಿತ್ತೆ ಅನ್ನಿಸುವದೇ ಬಹಳ. ಕಾಲ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಸುತ್ತಲಿನ ಜಗತ್ತಿನೊಡನೆ ನಾವು ಮಾರ‍್ಪಡಾಗೇ ಹೋಗುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ, ಆದರೆ ಆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಯುವಾಗ ಅದರೊಡನೆ ನಮ್ಮ...
ಮಗು ಮಾನವ ಕುಲದ ಕುಸುಮ
– ಅಮುಬಾವಜೀವಿ. ಮಗು ಮಾನವ ಕುಲದ ಚಂದದ ಕುರುಹು. ಬೆಳೆಯುವ ಸಿರಿ ಮೊಳಕೆಯಲ್ಲಿ ಎಂಬಂತೆ ಮಕ್ಕಳು ಬವಿಶ್ಯದ ಮನುಕುಲಕೆ ಮುನ್ನುಡಿ. ಮಗುವಿನ ಬಾಲ್ಯವನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಸಂಸ್ಕಾರಯುತವಾಗಿ, ಅಶ್ಟೇ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತವಾಗಿ ರೂಪಿಸುವ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ತಂದೆ ತಾಯಿ...
ಬಸವಣ್ಣನ ವಚನಗಳಿಂದ ಆಯ್ದ ಸಾಲುಗಳ ಓದು – 11ನೆಯ ಕಂತು
– ಸಿ.ಪಿ.ನಾಗರಾಜ. ಲೋಕೋಪಚಾರಕ್ಕೆ ಮಜ್ಜನಕ್ಕೆರೆವೆನಯ್ಯಾ ಮನದ ತಾಮಸ ಬಿಡದು ಮನದ ಕಪಟ ಬಿಡದು. (282-32) ಲೋಕ+ಉಪಚಾರಕ್ಕೆ; ಲೋಕ=ಜಗತ್ತು/ಪ್ರಪಂಚ; ಉಪಚಾರ=ಸೇವೆ/ಆದರಣೆ/ಇತರರಿಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಗುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡುವುದು; ಮಜ್ಜನಕ್ಕೆ+ಎರೆವೆನ್+ಅಯ್ಯಾ; ಮಜ್ಜನ=ಸ್ನಾನ/ಜಳಕ/ಮಯ್ಯನ್ನು ತೊಳೆಯುವುದು; ಎರೆ=ಸುರಿ/ಹಾಕು/ಹೊಯ್ಯು; ಎರೆವೆನ್=ಹಾಕುತ್ತೇನೆ; ಮಜ್ಜನಕ್ಕೆರೆವೆನಯ್ಯಾ=ದೇವರ ವಿಗ್ರಹವೆಂದು...
ಕವಿತೆ: ಬನ್ನಿ ಕೊಡುವ ಬನ್ನಿ
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಬನ್ನಿ ಬನ್ನಿ ಬನ್ನಿ ಕೊಡುವ ಬನ್ನಿ ಬಂಗಾರದ ಬನ್ನಿ ಸಂತಸ ತನ್ನಿ ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನಿಯ ದ್ವೇಶವ ಮರೆತು ಬನ್ನಿ ಬನ್ನಿ ಕೊಡಿ ಬಂಗಾರದ ಬನ್ನಿ ಹುಸಿ ಮುನಿಸೆಲ್ಲಾ ಹುಸಿಯಾಗಲಿ ಮನಸಿನ...
ಮಕ್ಕಳ ಕವಿತೆ: ಊಹೆಗೆ ನಿಲುಕದ ಲೋಕ
– ಚಂದ್ರಗೌಡ ಕುಲಕರ‍್ಣಿ. ಶಾಲೆ ಕಲಿವ ತುಂಟ ಮಕ್ಕಳು ಅಗಿಬಿಟ್ರಂದ್ರೆ ಮಂಗ ಊಹೆಗೂ ನಿಲುಕದ ಹೊಸತು ಲೋಕವು ತೆರೆಯಬಹುದು ಹಿಂಗ ಕಾಡು-ಮೇಡನು ಸುತ್ತಬಹುದು ಅಡುತ ಆಡುತ ಆಟ ಇಲ್ಲವೆ ಇಲ್ಲ ಗಣಿತ ಪಾಟ ಶಾಲೆಯ...
ಪಾಲಾಕ್ಶಿ ಪ್ರಸಂಗ
– ಅಶೋಕ ಪ. ಹೊನಕೇರಿ. ‘ತಾಂಡವ ಮೂರ‍್ತಿ ಬಿಲ್ಡಿಂಗ್’ ಎಂದರೆ ಅದು ಕಂಚಗನೂರಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ದಿ. ಹಳೆಯ ಕಾಲದ ಮರದ ಅಟ್ಟಣಿಗೆ ಹಾಕಿ ಕಟ್ಟಿದ ಮಹಡಿ ರೂಂಗಳು. ದೂರದೂರಿನ ವಿದ್ಯಾರ‍್ತಿಗಳಿಗೆ ಈ ತಾಂಡವ ಮೂರ‍್ತಿ...
ಅಂತರ : ಒಂದು ಕಿರುಬರಹ
– ವಿನಯ ಕುಲಕರ‍್ಣಿ. ಸವೆದ ಹಾದಿಯ ಪ್ರತಿ ಗುರುತುಗಳು ಒಂದರ ಮೇಲೊಂದು ಬಿದ್ದು ಮೋಡಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟುವ ಹವಣಿಕೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ, ಕಾಲ ಕಳೆದಂತೆಲ್ಲ. ಸಂಬಂದದ ಸೋಂಕು ತಗುಲಿರುವವರೆಗೂ ಹಿರಿ ಹಿರಿ ಹಿಗ್ಗಿದೆ ಮನಸ್ಸು. ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರೆ...
ಇತ್ತೀಚಿನ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು