ಟ್ಯಾಗ್: ಕವಿತೆ

– ಅಜಿತ್ ಕುಲಕರ‍್ಣಿ. ಅವರಿವರ ನಡುವಿದ್ದರೂ ಇರದಂತಿರುವವನು ಅವನು ಸಾವಿನ ಅಂಚಲಿದ್ದರೂ ನಗುವವನು ಅವನು ಮಗುವಿನ ದುಕ್ಕಕೂ ಕೂಡ ಮರುಗುವವನು ಅವನು ಅವನು ಯಾರು ಬಲ್ಲಿರಾ? ಅವನು ಸಂತ ಅವನ ಅನುಬಾವ ಅನಂತ ಕುಂತಲ್ಲೆ...

– ಅಜಿತ್ ಕುಲಕರ‍್ಣಿ. ಗೆಳತಿ, ನನ್ನ ಎದೀಗೆ ಜೀಕ ಕೊಟ್ಟು ಹಾಡೊಂದು ಹುಟ್ಟೇತಿ ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದ ಬಾವನೆಗಳೆಲ್ಲ ಅಕ್ಶರಾಗಿ ಹೋಗೇತಿ ಅಂದ… ನೀ ಒಬ್ಬಾಕ್ಯ.. ಮಾಳಿಗಿಮ್ಯಾಲ ಸುಮ್ಮನ ಕುಂತಿದ್ದಿ ನಾ ಹಿಂದಿಂದ ಬಂದು ಮೆಲ್ಲಕ...

– ಅಮರ್.ಬಿ.ಕಾರಂತ್. ಇಳೆಯ ಒಡಲಾಳದಾರಯ್ವವನುಂಡು ತಾ ಚಿಗುರೊಡೆದು ಬೆಳೆದಂತೆ ಮೊಳಕೆ ನುಡಿಯ ಕಡಲಾಳದಾರುಮೆಯನುಂಡು ನಾ ಬೆಳೆದಿರುವೆ ಸವಿದಂತೆ ಕುಡಿಕೆ ಹೆತ್ತ ಮರಿಗಳ ಅಬ್ಬೆ ಮಯ್ಚಾಚಿ ಒರಗಲು ಎದೆಹಾಲು ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುವಂತೆ ನಾಡ ಮಕ್ಕಳ ಅಬ್ಬೆ...

– ಹರ‍್ಶಿತ್ ಮಂಜುನಾತ್. ಪದ ಪದವೆನಲು ಪದ ಪಾಡಿರೆನಲು ಪದ ಪದವನುಡುಕಿ ಹದ ಮಾಡಿರಲು ಹದ ಹದದಿ ಕಡಿದು ಪದ ಕಟ್ಟಿರಲು ಪದ ಹದದಿ ಮಿಡಿದು ಮುದವ ನೀಡಿರಲು ಪದ ಮುದವು ಬಲು...

– ಮನೋಜ್  ಸಿದ್ದಯ್ಯ. ಏಕೊ ನಿನ್ನ ನಗು ನನ್ನ ಬೆನ್ನತ್ತಿದೆ ನಿದಾನಿಸಿ ನಡೆಯಲೆ ಮಾತಿನ ನಡುವೆ ಮೌನ ಸುಳಿಯುತ್ತಲೆ ಕ್ಶಣದ ಕಾಲು ಕಟ್ಟಿಬಿಡಲೆ ಮಾತು ನಿಂತರು ಮನಸ್ಸು ನಿಲ್ಲದು ಚರ‍್ಚೆಯಲ್ಲಾ ನಿನ್ನದೆ ಮುಪ್ಪು...

– ಪ್ರತಿಬಾ ಶ್ರೀನಿವಾಸ್. ಜಗತ್ತೆಂಬ ಈ ಜನ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವು ಬೇಕು ಎಲ್ಲರೂ ಬೇಕು ಎಲ್ಲರೊಳಗೊಂದಾದರೇ ಜಗವೇ ಸ್ವರ‍್ಗ ತನ್ನವರೊಡನೆಯೇ ಹೌಹಾರಿದರೆ ಇದುವೇ ನರಕ ಪುಟ್ಟದಾಗಿ ಬಂದ ಈ ಜೀವಕ್ಕೆ ಪುಟಗಟ್ಟಲೇ ವಿದ್ಯೆಯ...