ಟ್ಯಾಗ್: ಕವಿತೆ

– ವಿನು ರವಿ. ಅದಶ್ಟು ಸುಲಬವಾಗಿತ್ತೆ ಎಲ್ಲವನು ತೊರೆದು ನಡೆದು ಹೋದದ್ದು ಅರಮನೆಯ ಬದುಕು ಮೊಗೆ ಮೊಗೆದು ಕೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲವೆ ಪ್ರೀತಿ ಸಂತ್ರುಪ್ತಿ ಅಂತಪುರದಾಚೆಗಿನ ಅದಾವ ನೋವು ಸಾವು ಅಂತರಂಗದ ಕದವ ತೆರೆದು ಹೋಯಿತು ಅದಮ್ಯವಾಗಿ...

– ಶಂಕರಾನಂದ ಹೆಬ್ಬಾಳ. ಅಬ್ಬರಿಸಿ ಉಬ್ಬರಿಸಿದೆ ಏದುರುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾ ಬುಸುಗುಟ್ಟುವ ಹಾವಿನಂತೆ ಬಿರುಬಿಸಿಲನ್ನು ಸೀಳಿ ಬರುತ್ತಿದೆ ನೋಡು ಸುಂಟರಗಾಳಿ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಸೂಡಿಗಳು ಆರಿಹೋಗಿವೆ ಮನೆಮಟಗಳು ಜಕಂಗೊಂಡು ಬಾಳು ನೆಲಕ್ಕಚ್ಚಿದೆ ಕಣ್ತೆಗೆದರೂ, ಮುಚ್ಚಿದರೂ ಅಕ್ಶಿಗೆ...

– ವಿನು ರವಿ. ಮಳೆ ನಿಂತಂತಿದೆ… ಬಿಸಿಲಿಗೂ ಒಂದಿಶ್ಟು ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಡಲು ಮೋಡಗಳು ಬಾನಂಗಳದಿಂದ ಸರಿದು ಹೋದಂತಿದೆ ಗಿಡಮರಗಳಿಂದ ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುವ ಹನಿಹನಿಯು ಬೆಚ್ಚಗಾಗಲು ತವಕಿಸಿದಂತಿದೆ ಸಮೀರನ ಶೀತಲತೆಗೆ ಸೊರಗಿ ಹೋಗಿದ್ದ ಸುಮ ಸುಂದರಿಯರು ಮುಗುಳು...

– ವಿನು ರವಿ. ಸುಮ್ಮನೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿವೆ ಸೋನೆ ಮಳೆಯಂತೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿವೆ ನಿಂತ ನೀರಿನಂತೆ ಬಾವಗಳ ಆರ‍್ದ್ರಗೊಳಿಸಿವೆ ಹಸಿ ಮಣ್ಣಿನೊಳಗೆ ಬೆರೆತು ಮೊಳಕೆಯೊಡೆವ ಚಿಗುರಂತೆ ಕೊರೆಯುತ್ತವೆ ಮಂಜುಗಡ್ಡೆಯಂತೆ ಸುಡುತ್ತವೆ ನಡುನೆತ್ತಿಯ ಸೂರ‍್ಯನಂತೆ ಬಣ್ಣ ತುಂಬಿವೆ...

– ಶಿವಮೂರ‍್ತಿ. ಹೆಚ್. ದಾವಣಗೆರೆ. ಐನೂರು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿಯ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಜನರ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಚುನಾವಣೆಯ ಗೆದ್ದವರಿಗೇನು ಗೊತ್ತು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ದಿನನಿತ್ಯದ ಸಂಕಟವು ಗಾಂದಿ ಟೋಪಿಯ ತೊಟ್ಟು ಕಾದಿ ಬಟ್ಟೆಯನು ಉಟ್ಟು ಗಾದಿಯೇರಿದವರಿಗೇನು ಗೊತ್ತು...