ಟ್ಯಾಗ್: ಕವಿತೆ

– ಬರತ್ ರಾಜ್. ಕೆ. ಪೆರ‍್ಡೂರು. ಕನಸ ಮರ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆಯುತ್ತಿದೆ ವಿಶ್ವಾಸದ ಗೊಬ್ಬರವಿಲ್ಲದೆ ಸೊರಗುತ್ತಿದೆ, ಇತಿಹಾಸ ಸ್ರುಶ್ಟಿಸುವ ಬದಲು ಕರಗಿಹೋದ ಪುಟದಲ್ಲೇನೊ ಮನ ಹುಡುಕಿ ತಿರುಚುತ್ತಿದೆ? ಶಕುನದ ಹಕ್ಕಿಗೆ ದೇವರ ಪಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿದಂತಿದೆ ಮನ...

– ಶಾಂತ್ ಸಂಪಿಗೆ. ಹಸಿರಿನ ವನಸಿರಿ ಚಿಗುರೈತೆ ಸುಗ್ಗಿಯು ಅಂಗಳ ತುಂಬೈತೆ ಮಾಗಿಯ ಚಳಿಯು ಮುಗಿದೈತೆ ಊರಿಗೆ ಸಂಕ್ರಾಂತಿ ಬಂದೈತೆ ಗಾಳಿ ಪಟವ ಹಾರಿಸಿ ನಾವು ಬಾನಿನ ಎತ್ತರ ಜಿಗಿದೇವು ಮನೆ ಮುಂಬಾಗ ರಂಗೋಲಿ...

– ವಿನು ರವಿ. ಅಗಾದ ಜಲರಾಶಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ನಿಲುಕದು ಅಳೆಯಲು ಬಾರದು ಮೇಲೆದ್ದ ಅಲೆಗಳ ಒಳಗೆ ನೀಲಾಗಸವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆವರಿಸುವ ತವಕ ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದಿರನ ಚೆಲುವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕದಿಯುವ ಪುಳಕ ಅಲೆ ಅಲೆಯೊಳಗೊಳಗೆ ಸರಿಸರಿದಂತೆಲ್ಲಾ ಆಳಕಾಳಕೆ ಇಳಿದಂತೆಲ್ಲಾ ಮುದ್ದಾಗಿ...

– ಸುಹಾಸ್ ಮೌದ್ಗಲ್ಯ. ಕೂಗಿದ ಕ್ಶಣವೇ ನಾನು ನಿನ್ನ ಮುಂದಿರುವೆ ಕೂಗಲಿ ನೀನು ಎಂದು ಪ್ರತಿ ಕ್ಶಣವೂ ಕಾಯುವೆ ನಿನ್ನ ನೋಡುತ ನಾನು ಬರೆದೆನು ಎರಡು ಸಾಲನು ಬಂದು ಓದು ಒಮ್ಮೆ ಅದನು ಕೇಳದೆ...

– ಶಾಂತ್ ಸಂಪಿಗೆ. ಗದುಗಿನ ನಾಡಲಿ ಜನಿಸಿದ ಗುರುವು ನಾಡನು ಬೆಳಗಿದರು ಅಂದಕಾರವ ಅಳಿಸಲು ಜಗದಿ ಜ್ನಾನವ ನೀಡಿದರು ತ್ರಿವಿದ ದಾಸೋಹ ಮೂರ‍್ತಿಯು ಇವರು ಅಂದರಿಗೆ ಆಶ್ರಯ ನೀಡಿದರು ಬೆಳಕು ಕಾಣದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇವರು...