ಕವಿತೆ : ದರೆಯ ಮೇಲಿನ ಆಕಾಶ
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಆಕಾಶ ತಾನು ಸ್ವಚ್ಚವಾಗಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಿತು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನ ನೋವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೆನೆದು ಗಳಗಳನೇ ಅತ್ತುಬಿಟ್ಟಿತು ದುಕ್ಕ ತುಂಬಿದ
ತಾಯಿ
ಕವಿತೆ : ಹರಸು ತಾಯ್ ಕನ್ನಡ ತಾಯ್
– ಅಮರ್.ಬಿ.ಕಾರಂತ್. ನಡೆ ನಡೆ ನಡೆ ಬೆಳಗಲಿ ನಮ್ಮಯ ಬಗೆ ಒಲವ ಬೀರಲಿ ಹರಸು ತಾಯ್, ಕನ್ನಡ ತಾಯ್ ಹರಸು
ಕವಿತೆ : ಮಮತೆಯ ಕರುಣಾಮಯಿ
– ಶ್ಯಾಮಲಶ್ರೀ.ಕೆ.ಎಸ್. ಅಳುವಾಗ ಆಲಂಗಿಸಿ ಹಸಿದಾಗ ಉಣಬಡಿಸಿ ಮುನಿದಾಗ ಸಂತೈಸಿ ಕಂದಮ್ಮನ ಹರಸುವಳು ತಾಯೆಂಬ ಅರಸಿ ಸನ್ಮಾರ‍್ಗವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಸದ್ಬುದ್ದಿಯನ್ನು
‘ಅಮ್ಮ…’ ಎಂದರೆ ಅಶ್ಟೇ ಸಾಕೇ!?
– ಸಂಜೀವ್ ಹೆಚ್. ಎಸ್. ನಮ್ಮ ಆಟ-ಪಾಟ ಶುರುವಾಗುವುದು ಮನೆಯಿಂದಲೇ. ಕೇವಲ ಆಟ-ಪಾಟ ಅಶ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಊಟ ಕೂಡ ಶುರುವಾಗುವುದು ಮನೆಯಿಂದಲೇ
ಕವಿತೆ: ಅಮ್ಮ
– ವಿನು ರವಿ. ಅಮ್ಮಾ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನಾ ಮಡಿಲಲಿ ಮಗುವಾಗಿ ಬಳಿ ಸೇರುವಾಸೆ ಬದುಕಿನಾ ವನವಾಸದಲಿ ಬಳಲಿದೆ ಜೀವ ನಿನ್ನೊಡಲ ಗರ‍್ಬದಲಿ
ಕವಿತೆ: ಕಣ್ ಬಿಟ್ಟ ಕೂಡಲೇ ಕಂಡವಳು
– ವಿನು ರವಿ. ಕಣ್ ಬಿಟ್ಟ ಕೂಡಲೇ ಕಂಡವಳು ನೀನಲ್ಲವೇ ಅಮ್ಮಾ… ನಿನ್ನ ಕಣ್ ತಂಪಿನಲಿ ಬೆಳೆದವಳು ನಾನಲ್ಲವೇ ಅಮ್ಮಾ ಜಗದಾ
ಮಕ್ಕಳ ಕವಿತೆ: ಮರಿ ಹಕ್ಕಿಯ ಹಾಡು
– ಅಶೋಕ ಪ. ಹೊನಕೇರಿ. ಚುಮು ಚುಮು ಬೆಳಗಿಗೆ ನಮ್ಮ ಹಸಿವಿನ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಅಮ್ಮ ನಮ್ಮನ್ನು ಮುದ್ದು ಮಾಡಿ ಆಹಾರದ ಗುಟುಕು
‘ಅಮ್ಮ ಎಂದರೆ ಏನೋ ಹರುಶವು…’
– ಅಶೋಕ ಪ. ಹೊನಕೇರಿ. “ಅಮ್ಮ ಎಂದರೆ ಏನೋ ಹರುಶವು ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಅವಳೇ ದೈವವು…” – ಎಂಬುದು ಪ್ರತಿ
ಕವಿತೆ: ತೋರು ಕರುಣೆಯನ್ನು
– ಸ್ಪೂರ‍್ತಿ. ಎಂ. ದೇವರೇ, ಬರೆಯುವೆ ನಿನಗೆ ಪತ್ರವನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ದರೆಗೆ ಕಳುಹಿಸೆನ್ನ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಬಂದೊಡನೆ ಅವಳನ್ನು ತಬ್ಬುವಾಸೆ ಒಮ್ಮೆ ಬಿಕ್ಕಿ
ಕವಿತೆ: ನನ್ನವ್ವ ಹಡೆದಾಕಿ
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ನವಮಾಸ ನೋವುಂಡು ಜೀವ ಕೊಟ್ಟಾಕಿ ಹೊತ್ತೊತ್ತು ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿ ಎದಿಹಾಲ ಕೊಟ್ಟಾಕಿ ಮೂರ‍್ಕಾಲ ಮಡಿಲಾಗ ಬೆಚ್ಚಗ ಇಟ್ಟಾಕಿ ತೊದಲ್ನುಡಿಯ