ಕವಿತೆ: ಮನ್ವಂತರ
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ನಾನೇ ಚಂದ ನಾ ಗೇದುದೆ ಚಂದ ನನಗಾಗಿಯೇ ಈ ಚಂದ ನನ್ನಿಂದಲೇ ಈ ಚಂದ ಈ ಅಂದ ಅವನೆಂದ ಇನ್ನವನು ಅಲ್ಲ ಚಂದ ಅವಗೈದವನಲ್ಲ ಚಂದ ಅವನಿಂದಾದದ್ದಲ್ಲ ಚಂದ ಚಂದವದು...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ನಾನೇ ಚಂದ ನಾ ಗೇದುದೆ ಚಂದ ನನಗಾಗಿಯೇ ಈ ಚಂದ ನನ್ನಿಂದಲೇ ಈ ಚಂದ ಈ ಅಂದ ಅವನೆಂದ ಇನ್ನವನು ಅಲ್ಲ ಚಂದ ಅವಗೈದವನಲ್ಲ ಚಂದ ಅವನಿಂದಾದದ್ದಲ್ಲ ಚಂದ ಚಂದವದು...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ನೀರ ಮ್ಯಾಲಿನ ಗುಳ್ಳೆ ಹೊರಟೈತಿ ನೋಡ ಕುಡಿಯೊಡೆಸಿ ಹಸಿವಿರಿಸಿ ಕಾಣದೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ನಡಿದೈತಿ ಮೋಡ ಯಾವ ದೂರದ ತೀರ ತಿಳಿಯದು ಬಲು ದೂರ ನಗುನಗುತ ಸಾಗೈತಿ ಹೊತ್ತು ತುಸು ಬಾರ...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ***ತಪ್ಪು*** ಹ್ರುದಯ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಜೀವನದ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಬರೀ ಶಿಕ್ಶೆ ಶಿಕ್ಶೆ ಈಗಲೇ ಹೇಳಿಬಿಡು ಕಲ್ಲನ್ನೂ ಕರಗಿಸಿದ ನಿನ್ನ ನಗುವಿನ ಹಿಂದೆ ಇತ್ತೇ ? ಈ ಅಪೇಕ್ಶೆ! ***ತಾಕತ್ತು*** ಸುಂದರ...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. *** ದಾವಂತ *** ನಾನು ಸತ್ತೇ ಹೋಗಿರುವೆ ನಿನ್ನದೇ ನೆನಪಿನಲಿ ಮತ್ತೇ ಬದುಕಿಸುವ ದಾವಂತ ನಿನಗೇಕೆ ಈ ಸಂಜೆಯಲಿ *** ಪ್ರಸ್ತುತ *** ಶಶಿ ಕರಗಿದನೆಂದು ಮನಸ್ಸು ಮರಗಿತ್ತು ನಿನ್ನ...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಈ ಹ್ರುದಯದ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಿರುವಾಗ ಆ ಹೆಸರು ಮೆಲ್ಲನೆ ನುಸುಳಿ ಹ್ರುದಯದ ಬಾವನೆಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣ ತುಂಬಿದೆ ಹೊಸ ಚೈತ್ರಮಾಸದ ಹೊಳಪು ಹೊಸ ಹುರುಪು ನವ ಚೈತನ್ಯವು ಮೂಡಿ ಹಬ್ಬದೋತ್ಸಾಹ...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಹತ್ತು ಹತ್ತು ಇಪ್ಪತ್ತು ಕಾಡಲಿ ಒಂದು ಮೊಲವಿತ್ತು ಇಪ್ಪತ್ತು ಹತ್ತು ಮೂವತ್ತು ಮೊಲಕೆ ಆಹಾರ ಬೇಕಿತ್ತು ಮೂವತ್ತು ಹತ್ತು ನಲವತ್ತು ನರಿಯ ಸ್ನೇಹ ಬೆಳೆಸಿತ್ತು ನಲವತ್ತು ಹತ್ತು ಐವತ್ತು ಗಜ್ಜರಿ...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಆಕಾಶವನು ಮುಟ್ಟುವೆನು ಒಂದು ದಿನ ಚಿಂತಿಸದಿರು ಅಪ್ಪ ನೆಲದ ಮೇಲಿನ ಡೊಂಬರಾಟದ ಬದುಕಿಗೆ ಚಿಂತಿಸದಿರು ಅಪ್ಪ ನಿನ್ನ ಬಲವನೆಲ್ಲ ಸೇರಿಸಿ ಆಕಾಶಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಚಿಮ್ಮಿ ಬಿಡು ನಿನ್ನ ನನಸುಗಳ ಹೊತ್ತು ತರುವೆ...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಬವಿಶ್ಯದ ಬದುಕಿನ ಚಿತ್ರಪಟ ಹಸಿರಾಗಿದೆ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಜೊತೆಯಾದಾಗ ನಿಸರ್ಗವು ಹೊಸ ಬದುಕಿಗೆ ಸಾಕ್ಶಿಯಾಗಿದೆ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಜೊತೆಯಾದಾಗ ಬಾಹುಗಳ ಬಂದನವು ಮತ್ತಶ್ಟು ಗಟ್ಟಿಗೊಂಡಿದೆ ತಂಗಾಳಿಯ ತಂಪಿನಲಿ ಮಣ್ಣಿನ ಕಂಪಿಗೆ ಮನಸ್ಸು ಹೂವಾಗಿದೆ...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗಿದನೆಂದು ನೀ ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗ ನಾನೇಕೆ ದುಕ್ಕಿಸಲಿ ನಿನ್ನ ಒಲುಮೆಯ ಕುಂಬವಿಂದು ಬರಿದಾಗಿ ಒಡೆದಾಗ ನಾನೇಕೆ ದುಕ್ಕಿಸಲಿ ನಕ್ಶತ್ರಗಳ ಎಣಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನಾನಿಂದು ಸೋತು ನಲುಗಿರಬಹುದು ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲೂ ಮಂದ ಬೆಳಕೊಂದು...
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಆ ದಿನಗಳಂದು ನಾನಿನ್ನೂ ಏನನ್ನು ಅರಿಯದವನು ಅವರು ಹೇಳದೇ ಇರುವುದರಿಂದ ಕೆಲವು ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದೆ ಒಂದು ಕಲ್ಲು ಎಸೆದು, ಅದೆಲ್ಲವನ್ನು ಕಿತ್ತುಹಾಕಿದೆ ಕೆಲವು ನನ್ನಿಂದ ಒಡೆದವು ಕೆಲವರಿಗೆ ನಾನು ಹೊಡೆದೆ...
ಇತ್ತೀಚಿನ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು