ಟ್ಯಾಗ್: ಕವಿತೆ

– ರಾಜೇಶ್.ಹೆಚ್. ನನ್ನ ಜಗ ನೀನೇ, ನನ್ನ ಯುಗ ನೀನೇ , ಸಮಸ್ತ ಲೋಕದ ಅರಿವು ನನ್ನ ಪ್ರತಮ ಗುರು ನೀನೇ, ಸಕಲ ಅರಿವು ನೀನೇ. ಇದೆಂತ ಅನುಬಂದ- ಈ ಮಾತಾ- ಪಿತ್ರು-...

– ಸವಿತಾ. ಯಾರೋ ತಿಂದೆಸೆದ ಬೀಜ ಉಪಚರಿಸು ಎನ್ನಲಿಲ್ಲ ಪೋಶಿಸು ಎಂದು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ಮಳೆ ಗಾಳಿ ಬಿಸಿಲಿಗೂ ಬಗ್ಗಲಿಲ್ಲ ಕುಗ್ಗಲಿಲ್ಲ ಬದಲಿಗೆ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದು ಚಿಗುರಿತು ಬೆಳೆಯುವ ಹಂಬಲಕೆ ಬಿದ್ದ ಕಸವೇ ಗೊಬ್ಬರ ಸಸಿಗೋ, ಮುಗಿಲು...

– ಮನು ಗುರುಸ್ವಾಮಿ. ಕಂತು1 ಮತ್ತೊಂದು ಕವಿತೆ : ಹುದುಗಲಾರದ ದುಃಖ ಹುಗಿದಿರಿಸಿ ನಗೆಯಲ್ಲಿ ನಸುನಗುತ ಬಂದೆ ಇದಿರು; ಇನಿತು ತಿಳಿಯದ ಮೂಢನೆಂದು ಬಗೆದೆಯೆ ನನ್ನ ಇದು ಯಾವ ಊರ ಚದುರು ?...

– ಶ್ಯಾಮಲಶ್ರೀ.ಕೆ.ಎಸ್. ನಾಳೆಗಳ ಹೊಸತನದ ಸಿರಿಯಲಿ ನೆನ್ನೆಗಳ ನೆನಪು ಮಾಸದಿರಲಿ ಕಹಿ ನೆನಪಿನ ಕರಿಚಾಯೆ ಬಾಳಿನ ದಾರಿಯಲಿ ಮೂಡದಿರಲಿ ಹಳತು ಕೊಳೆತ ನೋವುಗಳು ಮತ್ತೆಂದೂ ಮರಳದಿರಲಿ ಬಾವಗಳ ಗುದ್ದಾಟದಲ್ಲಿ ಸಂತಸಕೇ ಮೇಲುಗೈ ಇರಲಿ ನೂರು...

– ಸವಿತಾ. ಅಪ್ಪನ ಒರಟು ಮಾತು ಬದುಕುವ ರೀತಿ ಕಲಿಸಿತ್ತು ಅವ್ವನ ಪ್ರೀತಿ ಮಾತು ಸಂಬಂದದ ಅರಿವು ತಿಳಿಸಿತ್ತು ಗುರು ಹಿರಿಯರು ತೋರಿಸಿದ ಮಾರ‍್ಗ ಬದುಕಿಗೆ ದಾರಿಯಾಯಿತು ಅಹಂ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿಯದೇ ಬಂತು ವಿನೀತನಾಗಿರುವುದು...

– ರಾಜೇಶ್.ಹೆಚ್. ಬಾನಿನೆತ್ತರದಿ ಚಿತ್ತಾರ ಮೂಡಿಸಿ ನೀ ಹಾರಿ ಬಂದೆ ಓ ಒಲವೇ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲಾಸ ಮೂಡಿಸಿ ಮನದ ಅಂಗಳದಲಿ ತೇಲಾಡುತ್ತಿರುವೆ ಪಕ್ಶಿಯೋ ನೀನು ಮನದನ್ನೆಯೋ ನೀನು ಪಕ್ಶಿಯ ಆಕಾರ ಹೂವಿನ ಗಾತ್ರ ತಳೆದು...

– ಮನು ಗುರುಸ್ವಾಮಿ. ಎನ್ನ ಪಾಡೆನಗಿರಲಿ ಅದರ ಹಾಡನ್ನಷ್ಟೇ ನೀಡುವೆನು ರಸಿಕ ನಿನಗೆ ಕಲ್ಲು ಸಕ್ಕರೆಯಂಥ ನಿನ್ನೆದೆಯು ಕರಗಿದರೆ ಆ ಸವಿಯ ಹಣಿಸು ನನಗೆ ದಾರವಾಡ ಅಜ್ಜ, ಶಬ್ದಗಾರುಡಿಗ, ಬದುಕಿನ ಅನನ್ಯತೆಯನ್ನು ಪದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ...

– ಶ್ಯಾಮಲಶ್ರೀ.ಕೆ.ಎಸ್. ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಇಡುತಾ ಗಲ್ ಗಲ್ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಸದ್ದನು ಮಾಡುತಾ ಪುಟಿಯುತ ನಲಿದಾಡುವ ಪುಟಾಣಿಗಳು ಪಳ ಪಳ ಹೊಳೆಯುವ ಕಂಗಳಲಿ ಮಿಣ ಮಿಣ ಮಿಟುಕಿಸೋ ರೆಪ್ಪೆಗಳಲಿ ಎಲ್ಲರ ಸೆಳೆಯುವ ಮುದ್ದು...

– ವಿನು ರವಿ. ನಾ ಹೀಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಇದ್ದೆ ನೀ ಬರುವವರೆಗೂ ಅರಳಿದ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವಿಗೆ ಮನಸೋತು ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತಾ ಸೋನೆ ಮಳೆಯಲಿ ತಣ್ಣಗೆ ಕೊರೆವ ಚಳಿಯಲಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ತೋಯುತ್ತಾ ಬಾನಲ್ಲಿ ಮೋಡಗಳ ಹಿಂದೆ ಅವಿತ...