ಟ್ಯಾಗ್: ಬಾಳು

– ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಹಾರುದ್ರಪ್ಪ. ಕಡಲಿನ ಆಳ ಬಲ್ಲವರ‍್ಯಾರು? ಆ ಬೋರ‍್ಗರೆಯುವ ನೀರಿನ ಜೋಕು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಏಳುವ ಆ ಅಲೆಗಳ ಸದ್ದು ಮರುಕ್ಶಣವೇ ಸದ್ದಿಲ್ಲದ ಮೌನ ಬಾಳು ಕೂಡ ಹೀಗೇ ಅಲ್ಲವೇ ಒಮ್ಮೆ ನಲಿವಿನ ಸಿಹಿ...

– ಕಾಂತರಾಜು ಕನಕಪುರ. ಪ್ರಿಯ ಗೆಳತಿ… ಹಾಗಲ್ಲ ಹೇಳತೇನೆ ಕೇಳಾ ನಗೆಯ ಮುಕವಾಡವನು ದರಿಸಿರಬೇಕು ಒತ್ತೊತ್ತಿ ಬರುವ ನೋವು ವ್ಯಕ್ತಗೊಳ್ಳದ ಹಾಗೆ ಅಕ್ಕರೆಯನು ಉಕ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಡಗಿಸಿದ ದುಗುಡವು ಮರೆತು ಹೋಗುವ ಹಾಗೆ ಹದವರಿತು ಉರಿಸುತಲಿರಬೇಕು...

– ಶಂಕರಾನಂದ ಹೆಬ್ಬಾಳ. ಅಬ್ಬರಿಸಿ ಉಬ್ಬರಿಸಿದೆ ಏದುರುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾ ಬುಸುಗುಟ್ಟುವ ಹಾವಿನಂತೆ ಬಿರುಬಿಸಿಲನ್ನು ಸೀಳಿ ಬರುತ್ತಿದೆ ನೋಡು ಸುಂಟರಗಾಳಿ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಸೂಡಿಗಳು ಆರಿಹೋಗಿವೆ ಮನೆಮಟಗಳು ಜಕಂಗೊಂಡು ಬಾಳು ನೆಲಕ್ಕಚ್ಚಿದೆ ಕಣ್ತೆಗೆದರೂ, ಮುಚ್ಚಿದರೂ ಅಕ್ಶಿಗೆ...

– ವಿನು ರವಿ. ಹಗಲಿಗೆ ಸೂರ‍್ಯನೇ ಶೋಬೆ ಸೂರ‍್ಯನಿಗೆ ಕಿರಣವೇ ಶೋಬೆ ಇರುಳಿಗೆ ಚಂದ್ರನೇ ಶೋಬೆ ಚಂದ್ರನಿಗೆ ಬೆಳದಿಂಗಳೇ ಶೋಬೆ ಬಳ್ಳಿಗೆ ಹೂವೇ ಶೋಬೆ ಹೂವಿಗೆ ಪರಿಮಳವೇ ಶೋಬೆ ಸಾಗರಕೆ ಅಲೆಗಳೇ ಶೋಬೆ ಅಲೆಗಳಿಗೆ...

– ವಿನು ರವಿ. ಬೆಂಕಿಯ ಕುಲುಮೆಯಲ್ಲೂ ತಂಪಾಗುವ ತಹತಹಿಕೆಯಿದೆ ಬರಡು ನೆಲದಲ್ಲೂ ಹಸಿಪಸೆಯ ಚಿಗುರೊಡೆಯುವ ಕನಸಿದೆ ಗಾಡಾಂದಕಾರದಲ್ಲೂ ಮಿಂಚಿನ ತಾರೆಗಳ ಹೊಳಪಿನ ಬರವಸೆಯಿದೆ ಒಣಗಿದಾ ಮರದಲ್ಲೂ ಹಸಿರಿನಾ ಉಸಿರ ತವಕವಿದೆ ಬಾಳಕಡಲೊಳಗೆ ಸಂಕಟದಾ ತೆರೆಗಳು...