ಕವಿತೆ: ನಡೆ ಮನವೇ

– ಅಶೋಕ ಪ. ಹೊನಕೇರಿ.

ಮನವೊಪ್ಪುವ ಬದುಕು
ನಿಡುಸುಯ್ವ ತಂಗಾಳಿಯ
ನವಿರಾದ ಒನಪು
ನೈತಿಕತೆಯ ನೇರ ಹೆಜ್ಜೆ
ಹಸಿರಾದ ಮೈದಾನದಲಿ
ಹಗುರಾಗಿ ತೇಲುವ ಅಜ್ಜಿಯ
ಕೂದಲಂತೆ ಮನವೆಲ್ಲ
ಕಚಗುಳಿಯ ತನನನ

ಬಿಸಿಸುಯ್ವ ಬೇಗೆಯ
ಗಾಳಿಗೆ ಹಿತವಾದ ನೆಳಲಾಗಿ
ದಾರಿಹೋಕರ ಕಾಯ್ದ ನೆತ್ತಿಗೆ
ಬೀಸಣಿಕೆಯಾಗಿ ಅವರಿಂದ
ನಿತ್ಯ ನೆನವರಿಕೆಯ
ಸಮ್ಮಾನದಂತೆ ನಿನ್ನೀ‌
ತಾತ ನೆಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಿದ ಮರ
ಆಗು ನೀ ಪರೋಪಕಾರಿ

ಬದುಕೆನ್ನುವುದು ಸಾವಿರ
ವರುಶದ ಪಯಣವೇ…?
ನಡೆ ನೀನು ತಾತನ ಹೆಜ್ಜೆಯಲಿ
ಹೆಜ್ಜೆಯಾಗಿ
ಪಡೆ ನಿತ್ಯ ಪರರ ನೆನವರಿಕೆಯ
ಸಮ್ಮಾನ ನಿನ್ನ ತಾತನ
ನಿಶ್ಕಾಮ ಕರ‍್ಮದಂತೆ

ನೀನಾಗು ಜನಹಿತಕಾರಿ
ಏಕೆಂದರೆ ಗೋರಿಗೆ
ಲಗೋರಿಯ ಚೆಂಡಿನಶ್ಟೆ ದೂರ
ನಾಳೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನದಲ್ಲ
ಇಂದು ಎಂಬುದು ನಮ್ಮದೇ ಎಲ್ಲ
ಪರರ ಬದುಕಿನಲಿ ನಗೆ
ತರಲು ನೀನಿಡುವ
ಹೆಜ್ಜೆ ನೂಪುರದ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ

ಬರಿಗಾಲ ನಿರ‍್ಮಲ ನಿಶ್ಶಬ್ದ
ಹೆಜ್ಜೆಯಾಗಲಿ ನೀನಿಟ್ಟ
ಬಲಗಾಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಎಡಗಾಲ
ಪಾದಕ್ಕೆ ಅರಿಯದಿರಲಿ…!?
ನಡೆ ಮನವೇ, ನಡೆ ಮನವೇ..
ಸಮಯ ಎಂಬುದು ಸಣ್ಣದಿದೆ
ಸವೆಸಬೇಕಾದ ದೂರ ಬಹಳವಿದೆ

ನಿತ್ಯ ನೊಂದವರ ಹುಡುಕಿ
ಕಣ್ಣೀರ ಒರೆಸಿ ಅವರ ಹ್ರುದಯದಲಿ
ಹಸಿರಾಗಿ ಬೆಳೆದು ನಡೆಯುತ್ತಿರು
ಮುಂದೆ… ಏಕೆಂದರೇ ಮುಗಿವ
ಬದುಕಿಗೆ, ಗೋರಿಯೆಡೆಗಿನ ದೂರ
ಲಗೋರಿಯ ಚೆಂಡಿನಶ್ಟೆ ದೂರ
ನಿಲ್ಲದ ನಡೆಗೆ ನೆನೆವರಿಕೆಯಿರಲಿ
ಪರೋಪಕಾರಂ ಇದಂ ಶರೀರಂ
ಪರೋಪಕಾರಂ ಇದಂ ಶರೀರಂ

( ಚಿತ್ರಸೆಲೆ  : innovationleadershipforum.org )