ಕವಲು: ನಲ್ಬರಹ

– ನೇತ್ರಾವತಿ ಆಲಗುಂಡಿ. ಬಿರುಕು ಬೂಮಿಯಲಿ ಬಿದ್ದಿರುವ ಮಣ್ಣು ನಾನು ಜಗದೊಡೆಯ ಬೇಡುವೆನು ಹನಿ ನೀರ ಹರಿಸು ಬಿಸಿಲಲಿ ಬವಣಿದ ಬಂಜರು ಬೂಮಿ ನಾನು ದಯೆ ತೋರು ಒಡೆಯ ಗಂಗೆಯ ಕಳಿಸು ನೆಲವ ತಣಿಸು...

– ವಿನು ರವಿ. ಮಾತಿನೊಳಗೊಂದು ಕಾರಣವಿರದ ಮೌನ ಮಾಮರದ ಮರೆಯೊಲ್ಲೊಂದು ಕೋಗಿಲೆಯ ಗಾನ ಜಾರುವ ನೇಸರನ ನೆನಪಿಗೆ ಚಂದಿರನ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಚಾರಣ ಕೆಂಪಾದ ಕದಪಿನಾ ತುಂಬಾ ಮೂಗುತಿಯ ಹೊಳೆವ ಹೊನ್ನ ಕಿರಣ ನೆನಪಿನಾ ಉಂಗುರದ...

– ಅಶೋಕ ಪ. ಹೊನಕೇರಿ. ಹೋಯ್ ಹೋಯ್… ಹುರ‍್ರಾ… ಎಂದು ಎತ್ತುಗಳನ್ನು ಹುರಿದುಂಬಿಸುತ್ತಾ, ಬಾಬಣ್ಣ ಬತ್ತದ ಹೊರೆ ತುಂಬಿದ ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಪ್ರಯಾಸದಿಂದ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ. ಎತ್ತುಗಳು ಬಾರವಾದ ಕಾಲುಗಳಿಂದ ಗಾಡಿ ಎಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಗ್ಗದಿಂದ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ...

– ಅಶೋಕ ಪ. ಹೊನಕೇರಿ. ಉರಿವ ಒಲೆಯು ಉರಿದುರಿದು ತಣ್ಣಗಾಗಲು ಬೇಯಲಿಲ್ಲ, ಬರಿದಾದ ಪಾತ್ರೆ ಕಾಲಿ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಉರಿ ತಣ್ಣಗಾಗಿಸಲು ಕಾದು ಕಾದು ಕಪ್ಪಿಟ್ಟಿತೇ? ನೋವಿನಿಂದ ಹೇಳಿತೆ ನಿನ್ನ ಹಸಿವ ತಣಿಸಲು ನನ್ನೊಡಲು ಬರಿದೆ ಕಾಲಿ...

– ಸಚಿನ್ ಎಚ್‌. ಜೆ. ಕಣ್ಣ ಹನಿಯೇ ಹೇಳು ಹರಿಯುತಿರುವೆ ಏಕೆ ಹೀಗಿಂದು? ಒಮ್ಮೆಯೂ ತಿರುಗಿ ನೋಡದಾಗ ಅವಳು ಒಂದೇ ಒಂದು ಮಾತು ಕೇಳದಾಗ ಅವಳು ಒಂದೇ ಒಂದು ನಗು ಬೀರದಾಗ ಅವಳು ಒಂದೇ...