ಎತ್ತಿಗೇನು ಒಂದಿಶ್ಟು ಹುಲ್ಲು ಸಿಕ್ಕರಾಯ್ತು
ಅವನು ತನ್ನತನ, ಇವನು ತನ್ನ ಮನ, ಹೇರುತಿರಲು ಹತ್ತು.. ಕನ್ನಡಿಗನು ಅದರರಿವು ಇಲ್ಲದೆಯೇ ಹೊರುತಲಿರುವ ಎತ್ತು. ಎತ್ತಿಗೇನು ಒಂದಿಶ್ಟು ಹುಲ್ಲು
ಕವಿತೆ
“ನಾನು ಎಲ್ಲಿದ್ದೆನಮ್ಮ, ಎಲ್ಲಿಂದ ನನ್ನ ಕರೆತಂದೆ?”
ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಮೂಲ: ರಬೀಂದ್ರನಾತ ಟಾಕೂರ ಎಲ್ಲರಕನ್ನಡಕ್ಕೆ: ಶಶಿಕುಮಾರ್ “ನಾನು ಎಲ್ಲಿದ್ದೆನಮ್ಮ, ಎಲ್ಲಿಂದ ನನ್ನ ಕರೆತಂದೆ?” ಎಂದು ಮಗು ತನ್ನ ತಾಯ
ಇಳಿಸಂಜೆ ಹೊತ್ತು ಮುತ್ತಿನಾ ಮತ್ತು
– ಆನಂದ್ ಜಿ. ಇಳಿಸಂಜೆ ಹೊತ್ತು ಮುತ್ತಿನಾ ಮತ್ತು ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಅಪ್ಪುಗೆ ಬಿಸಿಯುಸಿರ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಕಣ್ಣಮಿಂಚಿನ ಸೆಳೆತ ನನ್ನ ಎದೆಯಾ
ಕಯ್ಯೆ ಪೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆಯಲಿ
ಸರಿ ಅಂತರ ಜಾಲ ಕಯಾಲಿ ಇರದಿರೆ ನೀನಾಗಿಬಿಡುವೆ ಕಾಲಿ ಪುಸ್ತಕಗಳೀಗ ಡಿಜಿಟಲ್ಲಲಿ ಕಯ್ಯೆ ಪೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆಯಲಿ! ಬರಿ ಕಾಗದವೇಕೆ ಪರದೆಯಲಿ
ಗೆಳತಿ, ನೀ ಇಲ್ಲದ ಹೊತ್ತು
ನೀ ದೂರ ಹೋದಾಗ ಹಾಕಲೆಂದೇ ಮೆಲುಕು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿರುವೆಯಾ ಇಲ್ಲಿ ನಿನ್ನೆನಪ ಗುಟುಕು? ಅಗಲಿಕೆಯ ಚಿಂತೆಗೆ ಒಳ ಹರುಕು ಮುರುಕು
ನೀ ಬಂದು ನಿಂತಾಗ
ನೀ ಬಂದು ನಿಂತಾಗ ಎಲ್ಲಯ್ಯ ಕೇಳು ಕಳಚಿತಾ ತೊದಲು ಇಂಗಿತಾ ನಡುಕ || ಪ || ನಿನ್ನ ಪೊಗಳಲು ಬಾಯಂಜಿತ್ತು ತೊದಲಿ
ನೋಡಿ, ಹೀಗಿದೆ ಒಲವ ಜೋಡಿ!
ಕಣ್ ನೋಟ ಎಡತಾಕಿ ನಗು ಎದುರು ಬದರಾಗಿ ಎದೆಗೂಡು ನುಡಿದಿದೆ ಪಿಸುಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಅಡಿಗಡಿಗೆ ಜೊತೆಯಿರುವ ತುಡಿತಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಟ್ಟು ಬಿದ್ದವು ಇವು ಒಲವೆಂಬ ನಂಟಲ್ಲಿ। ಕಚಗುಳಿಯ ಮಾತುಗಳು
ಮುಕ್ತಾಯ ಮುಕ್ತಾಯ
ಮುಕ್ತ ಮುಕ್ತವು ಕೊನೆಯಾಯಿತು, ಸ೦ಗಾತವೊ೦ದು ಇನ್ನು ಬರಿ ನೆನಪಾಯಿತು, ಸಮಾಜದ ಬಿ೦ಬವನ್ನು ತೋರುವ ಕನ್ನಡಿಯೊ೦ದು, ಕಾಲದ ಲೀಲದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಯಿತು. ಬದುಕು
ತುಂಬೆ ಹೂ
ಬೆಳ್ಮುಗಿಲ ನೆಂಟ ತಂಗದಿರ ತುಂಬೆಯದು ಮಣ್ಮನೆಯ ಬೆಳ್ಳಿಹೂ ತುಂಬುವನು ಕುಂದುವನು ತಿಂಗಳನು ಬಾನಲ್ಲಿ ತುಂಬೆಯದು ನಗುತಿಹುದು ಹಸಿರಲ್ಲಿ ಮಯ್ಚೆಲ್ಲಿ ತಿಂಗಳನ
ಹೊನಲು
– ಬರತ್ ಕುಮಾರ್. ಕಾಲುವೆಯೊಳಗೆ ಇರುವ ಚೆಲುವೆ ಒಲವೆ ಜುಳು ಜುಳು ನೀರೇ ಬಳುಕುವ ನೀರೆ ಹೊಳೆಯುವ ತೊರೆ ತೊಳೆಯುವೆ ಮಯ್ಯ