ಟ್ಯಾಗ್: ಕವಿತೆ

– ಶ್ಯಾಮಲಶ್ರೀ.ಕೆ.ಎಸ್. ಬೆಳಗಿದೆ ಹಣತೆ ಬೆಳಕಿನ ಹಬ್ಬದಲ್ಲಿ ಇರುಳಿಗೂ ಕಳೆ ಬಂದಿದೆ ದೀಪಗಳ ಸಾಲಿನ ಚೆಲುವಿನಲ್ಲಿ ನೋವ ನಂದಿಸೋ ನಂ‌ದಾದೀಪ ಈ ಹಣತೆ ದುಕ್ಕ ನೀಗಿಸೋ ಕಾರುಣ್ಯ ದೀಪ ಈ ಹಣತೆ ಸ್ವಾರ‍್ತ ಬಾವಕೆ...

– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ತುಸು ನಕ್ಬಿಡು ರೀಚಾರ‍್ಜ್ ಆಗತೈತಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು *** ನಿನ್ನ ಇಶ್ಟದ ಶತ್ರುವಾಗುವ ಆಸೆ ಮುಂಗುರುಳಂತೆ *** ಮಾತನಾಡಲು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಈ ಮೌನ ಲಂಚ ಕೇಳಿದೆ *** ಸೆಕೆಗೆ ಹೆದ್ರಿ...

– ಶ್ಯಾಮಲಶ್ರೀ.ಕೆ.ಎಸ್. ನಾನು ನಾನೆಂಬುವರು ಜಗವೇ ತನ್ನದೆಂಬುವರು ಕಾಯುವ ಜಗದೊಡೆಯನಿರಲು ನಾವಾರು ನೀವಾರು ಎಲ್ಲವೂ ಅವನಿತ್ತ ಬಿಕ್ಶೆ ವಿದ್ಯೆ ಪದವಿಗಳ ಗಳಿಸಿ ‌ಆಸೆಗಳ ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಬ್ರಮೆಯಿಂದ ಮೂಡರಾಗಿ ಸಾಗಿ ಬಂದ ದಾರಿಯ ಮರೆತು ತೋರುವರು...

– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ.   ನೀ ನಕ್ಕುಬಿಡು ಬಿದ್ದ ಮುತ್ತುಗಳನ್ನ ಬಾಚಿಕೊಳ್ತೀನಿ *** ಏನು ಚಂದೈತಿ ಹಣಿಮ್ಯಾಗಲ ಚಂದ್ರ ನಾನಿಟ್ಟಮ್ಯಾಲ *** ನೀ ನಗ್ತಿ ಯಾಕ ನನ್ನ ಹ್ರುದಯದಾಗ ನಾ ಅಳುವಂಗ *** ಮರೆತುಬಿಡು...

– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ.   ನೀನು ನಕ್ಕಾಗ ಅರಳಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ ಹೂವು ನಾಚಿತು *** ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದ್ರ ನಿನ್ನ ಮೊಗವ ಕಂಡು ರಜೆ ಹಾಕಿದ *** ಮನೆಯೊಳಗೆ ದೀಪ ಹೊತ್ತಿಸಿದಾಗ ಬಾನಲ್ಲಿ ಸದ್ದು ***...

– ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಹಾರುದ್ರಪ್ಪ. ಪ್ರತೀ ಸಂಜೆ ಓಡಿ ಬಂದು ನನ್ನ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಕಂದ, ದಿನದಿನಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಹತ್ತಿರವಾದೆ ನಿನ್ನ ಎತ್ತಿ ಮುದ್ದಾಡುತ್ತಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸವಿ ಉಂಡೆ ನಿನ್ನ ನಗುವು ದಿನದ ಆಯಾಸವ ತಣಿಸಲು...

– ಶ್ಯಾಮಲಶ್ರೀ.ಕೆ.ಎಸ್. ಗೊಂದಲಗಳ ಸ್ರುಶ್ಟಿಸಿ ಮನಕೆ ನೋವುಣಿಸಿ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಕಾಡುವುದು ಈ ಚಿಂತೆ ಚಿಂತನೆಗೂ ಜಾಗ ಬಿಡದಂತೆ ಕಿರಿಯರನ್ನು ಬಿಡದು ಹಿರಿಯರನ್ನು ತೊರೆಯದು ಮಮಕಾರವ ತೋರದು ಸ್ತಿತಿ ಗತಿಗಳ ಗಮನಿಸದೇ ಮತಿಗೆಟ್ಟು ಕಾಡುವುದೀ ಚಿಂತೆ...