ಹಕಾರದ ಬಗೆಗಿನ ತಪ್ಪನಿಸಿಕೆಗಳ ಮೇಲೆ ನುಡಿಯರಿಮೆಯ ಬೆಳಕು

– ರಗುನಂದನ್.

ಕನ್ನಡ ನುಡಿಯ ಹಿನ್ನಡವಳಿ(ಚರಿತ್ರೆ)ಯಲ್ಲಿ ಪ-ಕಾರದಿಂದ ಶುರುವಾಗುವ ಪದಗಳು 10-11ನೇ ನೂರೇಡಿನಲ್ಲಿ (ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ) ಹ-ಕಾರವಾಗಿ ಮಾರ‍್ಪಾಟಾದವು. ಈ ಮಾರ‍್ಪಾಟಿನ ಪಲವಾಗಿ ಇಂದು ಬೇರೆ ದ್ರಾವಿಡ ನುಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಪಕಾರದಿಂದ ಆರಂಬವಾಗುವ ಪದಗಳು ಬರಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಹಕಾರದಿಂದ ಆರಂಬವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಮಾರ‍್ಪಾಟಿನ ಸುತ್ತ ಸಾಕಶ್ಟು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಬಂದಂತಹ ತಪ್ಪು ಅನಿಸಿಕೆಗಳು ಮನೆಮಾಡಿವೆ. ಈ ತಪ್ಪು ಅನಿಸಿಕೆಗಳಿಗೆ ದಿಟವಾಗಿಯೂ ಯಾವುದೇ ಆದಾರಗಳಿಲ್ಲ. ಇಂದು ನುಡಿಯರಿಮೆಯ ನೆರವಿನಿಂದ ಈ ತಪ್ಪು ಅನಿಸಿಕೆಗಳ ಗೋಜಲನ್ನು ಬಿಡಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ಈ ತಪ್ಪು ಅನಿಸಿಕೆಗಳಾದರೂ ಯಾವುವು?

ಮೊದಲಿಗೆ ಪ-ಕಾರವು ಬರಿ ಹ-ಕಾರವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಅನಿಸಿಕೆ. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಇಂದು ಹ-ಕಾರವೇ ಸರಿಯಾದ ಉಚ್ಚಾರಣೆ ಮತ್ತು ಅದು ಅ-ಕಾರವಾಗಿ ಉಚ್ಚರಿಸಿದರೆ ತಪ್ಪು ಎಂಬ ಅನಿಸಿಕೆ. ಇವತ್ತು ಹ-ಕಾರವನ್ನು ಅ-ಕಾರವನ್ನಾಗಿ ಉಚ್ಚರಿಸುವವರು ತಪ್ಪು ಕನ್ನಡ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಕನ್ನಡದ ಕೊಲೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಮಾತುಗಳು ಆಗಾಗ ಕೇಳಿಬರುತ್ತದೆ. ಇದು ನುಡಿಯರಿಮೆಯ ವಿಶಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ತಪ್ಪು ಅನಿಸಿಕೆಯಲ್ಲದೆ ಮಂದಿಯಾಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಗವ್ರವಿಸದ ಹಾಗೆ ಕೂಡ ಆಗುತ್ತದೆ.

ಈ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು ಹುರುಳಿಲ್ಲದ್ದು. ಯಾಕೆಂದರೆ 11-12ನೇ ಶತಮಾನಗಳ ಕಲ್ಬರಹಗಳನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸಿದಾಗ ಹ-ಕಾರವಿಲ್ಲದ ಪದಗಳು ಕಂಡು ಬಂದಿರುತ್ತದೆ. ಎತ್ತುಗೆಗೆ: ಓಗು(ಹೋಗು), ಓದರ್(ಹೋದರು) ಎಂಬ ಪದಗಳ ಬಳಕೆ. ಪ–ಕಾರದಿಂದ ಹ–ಕಾರ ಮತ್ತು ಪ–ಕಾರದಿಂದ ಅ–ಕಾರ ಯಾವ ಒಳನುಡಿಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆದಿದೆ ಯಾವುದರಲ್ಲಿ ನಡೆದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ನಿಕರವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಪಕಾರದಿಂದ ಹ–ಕಾರ ಮತ್ತು ಪ–ಕಾರದಿಂದ ಅ–ಕಾರವಾಗುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಬರಹದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಮುಕ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡೋಣ.

ಕೆಳಗಿನ ಪದಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿರಿ. ಇದರಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಬರಹ ಕನ್ನಡದ ಪದ ಕೊಡಲಾಗಿದೆ. ಎರಡನೆ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಶಿನಲ್ಲಿ ಅದರ ಹುರುಳು ಕೊಡಲಾಗಿದೆ. ಮೂರನೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಮಯ್ಸೂರಿನ ಕೆಲವು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವ ಕನ್ನಡದ ಒಳನುಡಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸುವ ಬಗೆ ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕನೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಅದರ ಹುರುಳನ್ನು ಕೊಡಲಾಗಿದೆ.

ಈ ಮೇಲಿನ ಎತ್ತುಗೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಹ–ಕಾರ ಮತ್ತು ಅ–ಕಾರ ನಡುವಿನ ಬೇರ‍್ಮೆ ಕನ್ನಡದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಮುಕ್ಯವೆಂದು ತಿಳಿದುಬರುತ್ತದೆ. ಮಯ್ಸೂರಿನ ಒಳನುಡಿಯೊಂದರ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಹಾಳು–ಆಳು, ಹಾರು–ಆರು ಜೋಡಿಗಳು ಒಂದೇ ತೆರನಾಗಿ ಉಲಿಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಬೇರ‍್ಮೆ ಇದ್ದರೂ ಕೂಡ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಪದಗಳು ಆ ಸನ್ನಿವೇಶಕ್ಕೆ ತಕ್ಕುದಾಗಿರುತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಅರ‍್ತವ್ಯತ್ಯಾಸದ ಗೊಂದಲಗಳು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಕಳೆದ ಅಯ್ವತ್ತು ವರ‍್ಶಗಳಲ್ಲಿ ಓದು ಬರಹ ಕಲಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಂದಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಕ್ಶರತೆಯ ಪ್ರಮಾಣ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಬರಹ ಕನ್ನಡದ ಪದಗಳು ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಂದಿಗೆ ತಿಳಿಯಲ್ಪಡುತ್ತಿದೆ. ಇದರ ಅರಿವಿನಿಂದ ಅವರು ತಮ್ಮ ಉಚ್ಚಾರಣೆ ಮತ್ತು ಬರಹಕನ್ನಡವನ್ನು ಹೋಲಿಸುವುದು ಸಹಜವಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೊಂದು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಡುಕನ್ನಡಕ್ಕೂ ಬರಹಕನ್ನಡಕ್ಕೂ ಬೇರ‍್ಮೆ ಇರುವುದನ್ನು ಗುರುತಿಸಬಹುದು. ತಮ್ಮ ಒಳನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಅ–ಕಾರವನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸುವ ಕೆಲವು ನುಡಿಯಾಡುಗರು/ಬಾಶಿಕರು ಉಲಿ ಮಾರ‍್ಪಿನ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರ ವಹಿಸಿ ಉದ್ದೇಶಪೂರ‍್ವಕವಾಗಿ ಹ–ಕಾರವನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲೂ ಅವರು ಎಡವುತ್ತಾರೆ.

ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರು ಹ–ಕಾರವಿಲ್ಲದ ಪದಗಳಿಗೂ ಹ–ಕಾರವನ್ನು ಸೇರಿಸುವ ವಾಡಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇದನ್ನು ನುಡಿಯರಿಮೆಯಲ್ಲಿ hypercorrection (ಮೇಲ್ತಿದ್ದಿಕೆ) ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಕೆಳಗಿನ ಪದಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಈ ಮೇಲಿನ ಎತ್ತುಗೆಗಳಿಂದ ನಾವು ಉಲಿ ಮಾರ‍್ಪುಗಳು ನುಡಿಯ ಸೊಲ್ಲರಿಮೆ ಮೇಲೆ ಎಂತಹ ಪ್ರಬಾವವನ್ನು ಬೀರಬಲ್ಲದು ಎಂಬುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಹ-ಕಾರ ಮತ್ತು ಅ-ಕಾರ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಉಲಿಯುತ್ತಾರಾದರೂ ಗೊಂದಲ ಯಾಕೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ? ಪ–ಕಾರವನ್ನು ಅ–ಕಾರವಾಗಿ ಉಚ್ಚರಿಸುವುದರಿಂದಾಗಲಿ ಇಲ್ಲವೇ ಪ–ಕಾರವನ್ನು ಹ–ಕಾರವಾಗಿ ಉಚ್ಚರಿಸುವುದರಿಂದಾಗಲಿ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಅರ‍್ತವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ತರುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಉಚ್ಚಾರಣೆಗಳು ಸಾಕಶ್ಟು ವರ‍್ಶಗಳಿಂದ ಹೀಗೆಯೇ ಆಗುತ್ತಿದ್ದು ನಮಗೆ ಬರಹ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಊರಿನ ಕನ್ನಡಿಗರ ಪರಿಚಯವಾದ ಮೇಲೆ ಈ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ. ಇದರ ಜೊತೆ ಮುಂಚೆ ಹೇಳಿದಂತೆ ಪದಗಳ ಬಳಕೆ ಅದನ್ನು ಬಳಸುವ ಸೊಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಇರುವ ಸನ್ನಿವೇಶದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೇ ಇದಕ್ಕೆ ಉದಾಹರಣೆ ಕೊಡಬಹುದು. ಮುಂಚೆ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ೞ ಮತ್ತು ಱ ಎಂಬ ಬರಿಗೆಗಳು ಇಂದು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬಳಕೆಯಿಲ್ಲ. ಆ ಎರಡು ಅಕ್ಕರಗಳನ್ನು ಕಯ್ಬಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಅದರ ಬದಲಾಗಿ ಳ ಮತ್ತು ರ ಗಳನ್ನು ಬಳಸತೊಡಗಿದ್ದೇವೆ. ಇದರಿಂದ ನಮಗೆ ಯಾವುದೇ ಗೊಂದಲಗಳು ಆಗಿಲ್ಲ.  ಎರಡು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಹುರುಳನ್ನು(ಅರ‍್ತವನ್ನು) ಕೊಡುವ ಒಂದೇ ಸ್ಪೆಲ್ಲಿಂಗ ಇರುವ ಸಾಕಶ್ಟು ಪದಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು:

ತಿರುಳು – ನಾವು ಹೇಳುವಾಗ ಮತ್ತು ಕೇಳುವಾಗ ಪದಗಳ ಅರ‍್ತದ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅದು ಯಾವ ಬಗೆಯಾಗಿ ಉಚ್ಚಾರಣೆ ಆಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.

(ಚಿತ್ರ: http://www.everydaylanguagelearner.com)