ಕನ್ನಡವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಕಲಿಯಲು ಸಂಸ್ಕ್ರುತ ಅಗತ್ಯವೇ?

– ಸಂದೀಪ್ ಕಂಬಿ.

ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೊನ್ನೆ ನಡೆದ ಸಬೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಎಸ್. ಎಲ್. ಬಯ್ರಪ್ಪನವರು ‘ಸಂಸ್ಕ್ರುತವಿಲ್ಲದೆ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಕಲಿಯಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ’, ‘ಕನ್ನಡವು ಸಂಸ್ಕ್ರುತದಿಂದ ಸತ್ವಯುತವಾಗಿದೆ’ ಎಂಬಂತಹ ಕೆಲವು ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ವರದಿ ಬಂದಿದೆ. ಕನ್ನಡದ ವಿಶಯದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕ್ರುತವನ್ನು ಕುರಿತಾದ ಬಯ್ರಪ್ಪನವರ ಈ ನಿಲುವು ಹೊಸತೇನಲ್ಲ. ಹಿಂದೆಯೂ ಅವರು ಇಂತಹುದೇ ಕೆಲವು ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿದ್ದರು. ಇರಲಿ, ಆದರೆ ಅವರ ಈ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು ಎಶ್ಟು ಸರಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಒರೆಗೆ ಹಚ್ಚೋಣ. ಮುಕ್ಯವಾಗಿ ನುಡಿಯ ಎರಡು ರೂಪಗಳಾದ ಮಾತು ಮತ್ತು ಬರಹಗಳೆರಡನ್ನೂ ಗಮನಿಸೋಣ.

ಎಳೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ತಾಯ್ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಲು ಕಲಿಯುವ ನಾವು, ಮುಂದೆ ಮನೆಯವರ ಜೊತೆ ಮತ್ತು ಕೂಡಣದ ಇತರೆ ಮಂದಿಯ ಜೊತೆಗಿನ ಒಡನಾಟದಿಂದ ನುಡಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಅದರ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಲಿಯುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಮುದಿಯರ ವರೆಗೂ ಎಲ್ಲ ವರ‍್ಗದ ಕನ್ನಡಿಗರೂ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಹೀಗೇ ಕಲಿತು ಮಾತಲ್ಲಿ ಬಳಸುತ್ತ ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರಾರಿಗೂ ಸಂಸ್ಕ್ರುತವನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಅಗತ್ಯ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ, ಇಂದು ಬೆರೆಳೆಣಿಕೆಯಶ್ಟು ಮಂದಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಂಸ್ಕ್ರುತದ ತಿಳಿವಿದೆ. ಆದರೆ ಇವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಸುಮಾರು ಅಯ್ದಾರು ಕೋಟಿಯ ಎಣಿಕೆಯಲ್ಲಿರುವ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಮಾತನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಕಲಿತು ಬಳಸಲು ಸಂಸ್ಕ್ರುತದ ಅರಿವು ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ಹಿಂದೆಯೆಂದೂ ಕೂಡ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ.

ಮಾತಲ್ಲಿ, ಸಂಸ್ಕ್ರುತ ಸೇರಿದಂತೆ ಮರಾಟಿ, ಹಿಂದೂಸ್ತಾನಿ, ಸ್ಪ್ಯಾನಿಶ್, ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಮುಂತಾದ ಹಲವು ನುಡಿಗಳಿಂದ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಪದಗಳು ಬಂದಿವೆ, ಇಂದಿಗೂ ಬರುತ್ತಲೇ ಇವೆ. ಕನ್ನಡಿಗರ ನಾಲಿಗೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡ, ಅಂದರೆ ಕನ್ನಡ ಉಲಿಕೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮಾರ‍್ಪಾಟು ಹೊಂದಿ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಈ ಪದಗಳು ಕನ್ನಡದ ಪದಗಳಂತೆಯೇ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿವೆ. ಇವುಗಳನ್ನು ಬಳಸಲು ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಆಯಾ ನುಡಿಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಇಂದು ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ನುಡಿಯಿಂದ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿರುವ ಎರವಲುಗಳ ಎಣಿಕೆ ತೀರಾ ಹೆಚ್ಚಿದೆ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಕಲಿಯಲು ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಅಗತ್ಯ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ.

ಮಾತಿನಂತೆ ನುಡಿಯ ಇನ್ನೊಂದು ರೂಪ ಬರಹ. ಈ ರೂಪದಲ್ಲಿಯೂ, ಒಬ್ಬ ಬರಹಗಾರನಿಗೆ ತನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿಹೇಳಲು ಕನ್ನಡವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಸಂಸ್ಕ್ರುತವನ್ನಲ್ಲ. ಮಾತಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಕನ್ನಡ ಬರಹದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕ್ರುತದ ಎರವಲುಗಳು ಹೆಚ್ಚಿವೆ ನಿಜ. ಆದರೆ ಹೀಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಸ್ಕ್ರುತದಿಂದ ತುಂಬಿದ ಕನ್ನಡ ಬರಹವು ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ತೊಡಕಿನದ್ದಾಗಿದ್ದು, ಬರಹಗಾರನ ಆಶಯವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ತಿಳಿಸಲು ಅಡ್ಡಿಯುಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿಯನ್ನು ತಲುಪುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಬರಹವು ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿಗೆ ತಲುಪದಿದ್ದರೆ ಬರಹಗಾರನಿಗೆ ಮಂದಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯೂ ದೊರೆಯುವುದಿಲ್ಲ.

ಈ ಮಾತು ಅರಿಮೆಯ ಬರಹಗಳ ವಿಶಯದಲ್ಲೂ ನಿಜ, ಇತರೆ ಬರಹಗಳ ವಿಶಯದಲ್ಲೂ ನಿಜ. ಇಲ್ಲಿ ಅರಿಮೆಯ ಮಾತೆತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ, ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಬಗೆಯ ಬರಹಕ್ಕಿಂತ ಅರಿಮೆಯ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಸ್ಕ್ರುತದ ಬಳಕೆಯಿಂದ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿರುವ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ನಾವು ತಿಳಿಯಾಗಿ ಗಮನಿಸಬಹುದು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಅಯ್ದನೇತರಗತಿಯ ಅರಿಮೆಯ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿನ ಈ ಕೆಲವು ಪದಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿ:

ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕಲಿಸುಗರಿಗೂ, ಕಲಿಯುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಇದೇನೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ತೀರಾ ತೊಡಕಿನ ಕೆಲಸ. ಇದನ್ನೇ ಹೀಗೆ ಕನ್ನಡದ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಸರಳವಾದ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಬಹುದು:

ಹಾಗಾಗಿ ಅಗತ್ಯಕ್ಕೆ ಮೀರಿದ ಸಂಸ್ಕ್ರುತದ ಬಳಕೆಯಿಂದ ತೊಡಕುಗಳೇ ಹೆಚ್ಚು ಎಂಬುದು ಇದರಿಂದ ತಿಳಿಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಮಾತಲ್ಲಿ ಮಂದಿಯು ತಮಗೆ ತಿಳಿಯದಂತೆಯೇ ವ್ಯಾಕರಣದ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ, ಹಾಗಾಗಿ ವ್ಯಾಕರಣದ ಅರಿವು ಅವರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬೇಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕನ್ನಡ ಪದಗಳ ಕಟ್ಟಣೆ, ಮತ್ತು ವಾಕ್ಯಗಳ ಕಟ್ಟಣೆಯ ಗುಟ್ಟು ಮತ್ತು ಹಿನ್ನೆಲೆ, ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ವ್ಯಾಕರಣದ ಇತರೆ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಅರಿತ ಬರಹಗಾರನು ಅವುಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಓದುಗರಿಗೆ ತನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಸರಿಯಾಗಿ ತಟ್ಟುವಂತೆ ಬರೆಯಬಹುದು. ಆದುದರಿಂದ ಕನ್ನಡ ವ್ಯಾಕರಣದ ಕಲಿಕೆ ಒಂದು ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಬರಹಗಾರರಿಗೆ ನೆರವಾಗಬಲ್ಲುದು.

ಆದರೆ ಕನ್ನಡ ವ್ಯಾಕರಣದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ನೂರಕ್ಕೆ 70-80ರಶ್ಟು ಸಂಸ್ಕ್ರುತವಿದೆ ಎಂಬ ಮಾತನ್ನು ಬಯ್ರಪ್ಪನವರೇ ಈ ಮೊದಲು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಅವರಂತೆಯೇ ಹಲವು ಮಂದಿ ಇಂತಹ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹ ಮಾತುಗಳು ಇಂದು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ‘ಕನ್ನಡ ವ್ಯಾಕರಣ’ ಎಂದು ಕಲಿಸಲಾಗುವ ವ್ಯಾಕರಣವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ನಿಜ ಎನಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಈ ವ್ಯಾಕರಣಗಳಾವುವೂ ಕನ್ನಡದ ವ್ಯಾಕರಣಗಳಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಸಂಸ್ಕ್ರುತ ವ್ಯಾಕರಣದ ಕನ್ನಡ ಅಳವಡಿಕೆಗಳು ಮಾತ್ರ. ದ್ರಾವಿಡ ನುಡಿಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಕನ್ನಡ ನುಡಿಯ ವ್ಯಾಕರಣವು ಸಂಸ್ಕ್ರುತದಿಂದ ಹಲವು ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಸಂಸ್ಕ್ರುತ ನುಡಿಯನ್ನಾಗಲಿ, ಅದರ ವ್ಯಾಕರಣವನ್ನಾಗಲಿ ಕಲಿತವರಿಗೆ ಕನ್ನಡ ವ್ಯಾಕರಣವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ವಿಶೇಶ ಪ್ರಯೋಜನವೇನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಸಂಸ್ಕ್ರುತದ ಬಳಕೆಯಿಂದ ಕನ್ನಡವು ಸತ್ವಯುತವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಮಾತನ್ನೂ ಬಯ್ರಪ್ಪನವರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಸತ್ವ ಎಂಬುದು ಪ್ರತಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಅನಿಸಿಕೆ, ಹುರುಳುಸಿಕೆಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು. ಹೆಚ್ಚು ಸಂಸ್ಕ್ರುತ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದರೆ ಬರಹವು ಹೆಚ್ಚು ಸತ್ವಯುತವಾದುದಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯು ಹಲವರಲ್ಲಿದೆ. ಆ ಪದಗಳು ತಿಳಿಯಲು ಹೆಚ್ಚು ತೊಡಕಾದಶ್ಟೂ ಆ ಬರಹದ ಸತ್ವ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದೂ ಒಂದು ಕುರುಡು ನಂಬಿಕೆ. ಆದರೆ ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದಂತೆ ಇಂತಹ ಬರಹಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿಯನ್ನು ತಲುಪುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಮಾತು ಇಲ್ಲವೇ ಬರಹ ಎಶ್ಟು ಸತ್ವಯುತವಾದದ್ದು ಎಂದು ಅಳೆಯಲು ನಿಕ್ಕಿಯಾದ ಅಳತೆಗೋಲುಗಳಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ತಿಳಿಸಬೇಕಾದ ವಿಶಯವನ್ನು ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ, ಸರಳವಾಗಿ, ಗೊಂದಲಗಳಿಲ್ಲದ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿಯನ್ನು ತಲುಪಬಲ್ಲ  ಮಾತು ಇಲ್ಲವೇ ಬರಹ ಸತ್ವಯುತವಾದುದು ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದೇನೋ. ಈ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಸಂಸ್ಕ್ರುತ ಪದಗಳು ಇಲ್ಲವೇ ವ್ಯಾಕರಣದಿಂದ ಯಾವುದೇ ವಿಶೇಶವಾದ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವೀಗಲೇ ನೋಡಿದ್ದೇವೆ.

ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಸಂಸ್ಕ್ರುತ ಕಲಿಯುವುದರಿಂದ ಕನ್ನಡ ಕಲಿಯಲು ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲವೇ ಎಂಬ ಕೇಳ್ವಿ ಏಳುತ್ತದೆ. ಇನ್ನುಡಿಗತನ(bilingualism)ದಿಂದ ಇಲ್ಲವೇ ಹಲನುಡಿಗತನ(multilingualism)ದಿಂದ ಹಲವು ಪ್ರಯೋಜನಗಳಿವೆ. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನುಡಿಯು ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ನೋಡಿ ಬಗೆಯುವ ಕಣ್ಣುಗಳಿದ್ದಂತೆ. ಬೇರೊಂದು ನುಡಿಯನ್ನು ಕಲಿಯುವುದರಿಂದ ಪ್ರಪಂಚದ ಇನ್ನೊಂದು ಬಗೆಯ ನೋಟ ನಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಳಸುವ ಕೆಲವು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಗೆಗಳನ್ನು, ಸಾದನಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುವುದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಳವು, ಮತ್ತು ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಅಳವು ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ನಮ್ಮ ತಾಯ್ನುಡಿಯಲ್ಲೂ ನಮ್ಮ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ, ತಿಳಿಹೇಳುವ ಚಳಕವು ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಆದರೆ ಈ ಬಗೆಯ ಪ್ರಯೋಜನಗಳು ಸಂಸ್ಕ್ರುತವೊಂದನ್ನು ಕಲಿಯುವುದರಿಂದಲೇ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ.

ವಾಡಿಕೆಯಿಂದ, ನುಡಿಯ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಹಲವು ತಪ್ಪು ನಂಬಿಕೆಗಳು, ವಿಚಾರಗಳು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಹಲವರಲ್ಲಿ ಬೇರೂರಿವೆ. ನಾಡಿನ ಮೇಲು ಮತ್ತು ಹಿರಿಯ ನಲ್ಬರಹಗಾರರಾದ ಬಯ್ರಪ್ಪನವರೂ ಇದಕ್ಕೆ ಹೊರತಲ್ಲ. ಇಂತಹ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಇಂದು ಅರಿಮೆಯ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು, ಬಗೆದು ಸತ್ಯವನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಡಬೇಕಿದೆ. ತಿಳಿವಿಗೆ ಎಂದೂ ಇಲ್ಲದ ಹೆಚ್ಚುಗಾರಿಕೆ ಬಂದಿರುವ ಈ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ನುಡಿಯ ಪಾತ್ರ ಹಿರಿಯದು. ನುಡಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸುವಲ್ಲಿ ತಪ್ಪು ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನಿಡುವುದು ನಮ್ಮ ಇಡೀ ಕನ್ನಡ ಸಮಾಜದ ಹಿನ್ನಡೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು. ಸಂಸ್ಕ್ರುತವೇ ಇರಲಿ ಬೇರೆ ಯಾವ ನುಡಿಯೇ ಇರಲಿ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುವಂತಹವುಗಳನ್ನು ಯಾವುದೇ ಹಿಂಜರಿರಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ಬಳಸೋಣ. ಆದರೆ ನಂಬಿಕೆಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟುಬಿದ್ದು ಅಗತ್ಯಕ್ಕೂ ಮೀರಿ ಒಂದು ನುಡಿಯನ್ನು ನಮ್ಮ ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಬೆರೆಸುವುದು ನಮ್ಮ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ನಾವೇ ಕಲ್ಲೆಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ.

(ಚಿತ್ರ ಸೆಲೆ: ಪ್ರಜಾವಾಣಿ)