ಕವಿತೆ: ಒಲವಿನ ಕರೆ

– ಕಿಶೋರ್ ಕುಮಾರ್.

ಕರೆಯಿಲ್ಲದೆ ನೀ ಬಂದೆ
ಕರೆ ನೀಡಲು ಮರೆಯಾದೆ
ಮೌನದ ಕಡಲಿಗೆಸೆದು
ಬಲು ದೂರಕೆ ನೀ ಹೋದೆ

ಚಡಪಡಿಸುತ ನಾ ನಿಂದೆ
ನೋಡದೇ ಹೊರಟೆ ನೀ ಮುಂದೆ
ಬದುಕಿನ ನಗುವೆ ಹೊರಟಾಗ
ಈ ಜೀವಕೆ ಏನುಳಿದಿದೆ ಈಗ

ಚೆಂದದ ಬದುಕಲಿ ಬಂದು
ಹೊಸ ಆನಂದವ ನೀಡು ನೀ ಮುಂದು
ಏನೇ ಬಂದರೂ ಬದುಕಲಿ ಮುಂದೆಂದೂ
ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಜೊತೆಗಿರುವೆನೆಂದು

ದಿನ ದಿನವೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ ತವಕ
ಅದನು ನೆನೆದರೆ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಪುಳಕ
ನೀನಿಲ್ಲದೇ ಊಹಿಸೆನು ಈ ಬದುಕ
ನನ್ನೊಡನೆ ಬರುವೆಯಾ ಕೊನೆ ತನಕ

(ಚಿತ್ರ ಸೆಲೆ: pixabay.com )