ಕವಿತೆ: ಯಜಮಾನ

– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ.

ಸುರಿವ ಬಿಸಿಲ ಮಳೆಯಲಿ
ನೊಂದು ಬೆಂದು ಚಲದಿಂದಲಿ
ಬೆವರ ಹೊಳೆಯಂತೆ ಹರಿಸಿ
ಬೊಬ್ಬೆ ಎದ್ದ ಕಾಲುಗಳು
ಮಣ್ಣ ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡ ಮೈ ಕೈಗಳು
ಎಳ್ಳಶ್ಟು ಸುಕಕೆ ಮತ್ತಶ್ಟು ದುಡಿತ
ಮತ್ತೆ ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲ ಸಾಲದ ಹಿಡಿತ

ನೊಗ ಹೊತ್ತ ಎತ್ತುಗಳು ಜೊತೆಗೆ
ಸಂಸಾರದ ಸೊಗ ಹೆಗಲ ಸುತ್ತು
ಅನಿಶ್ಟ ಅಂದಕಾರರದ ದಾತರು
ಸ್ವಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಕಾರುವ ಕ್ರೂರಿಗಳು
ಹೊಟ್ಟೆ ಬಟ್ಟೆಯ ಕಟ್ಟಿ ಕೂಡಿಟ್ಟರೂ
ಮತ್ತದೇ ಕುಣಿಕೆಗೆ ಕೊರಳೊಡ್ಡಿಸಿಹರು
ಸಾಲದ ಶೂಲದಿಂ ಇರಿಯುತಿಹರು

ಸುಕ್ಕು ಗಟ್ಟಿದ ಚರ‍್ಮ, ಕುಳಿ ಕಂಡ ಕಣ್ಣು
ಅಲ್ಪ ಸ್ಪಲ್ಪ ಸ್ವತ್ತಿನಲಿ ಬರೀ ತಲೆಸುತ್ತು
ಅದಾವುದೋ ಕನಸುಗಳ ಸಾಕಾರಕೆ
ನೂರಾರು ಕನಸುಗಳ ಹಿರಿದು ಕೊಂದು
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ದುಡಿತ ತುಡಿತ ಮಿಡಿತ
ನನ್ನವರ ನಗುವಿನ ಹಸಿರಿಗೆ ಮತ್ತದೇ ಜಪ
ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅದೆಶ್ಟೋ ನೋವು, ಹೊರಗೆ ನಗು

ಅವರ ಬಯಕೆಗಳು ಅವೆಶ್ಟೋ
ನನ್ನವರ ಕಾರ‍್ಯಗಳು ಮೊದಲು
ನನ್ನ ಮನದೊಳಗಿನ ಮಾತುಗಳು
ಸುಟ್ಟು ಚಿನ್ನವಾಗಿ ಬರಬೇಕು ಅಶ್ಟೆ
ಸಾಲದ ಬಾರಕೆ ಸೊರಗಿದರೂ ಚಿಂತೆ
ಚಿತೆ ಏರುವ ತನಕ ಬಿಡಲಾರೆ ಈ ಸಂತೆ

(ಚಿತ್ರ ಸೆಲೆ: finalreport.in)