ಮೇ 14, 2017

– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಮುನಿಸೇಕೋ ಮಾದವ ತೋರ ಬಾರದೇ ಮೊಗವ ಕಾದು ಕಣ್ಣು ಕೆಂಪಾಯಿತು ಮನವೇಕೆ ಕರಗದಾಯಿತು ಬರದೇ ಹೋಗುವೆಯ ನೀನು ನಿನ್ನ ಕಳೆದುಕೊಂಡೆನೇ ನಾನು ನೆನೆಯಲು ಎದೆ ನಡುಗಿತು ಬಯದಿ ಕಣ್ಣು ನೀರಾಯಿತು...

– ರಂಜಿತ. ನಿತ್ಯ ನೂತನ ಈ ಚಿಂತನೆಗಳು ಸದಾ ನನ್ನೊಟಿಗೆ ಪಯಣಿಸುವವು ದೂರದೂರಿನವರೆಗೂ ಹೊಸ ಕತೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಉತ್ತೇಜಿಸುವವು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕುಗ್ಗಿಸುವವು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಾಲೆಳೆಯುವವು ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಹೀಯಾಳಿಸುವವು ಅಪರೂಪಕೊಮ್ಮೆ ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡಲೊಲ್ಲವು...