ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ತವರಿನ ಅನುಬಂದ
– ಅಶೋಕ ಪ. ಹೊನಕೇರಿ. ‘ತೊಟ್ಟಿಲ ಹೊತ್ಕೊಂಡು ತವರು ಬಣ್ಣ ಉಟ್ಕೊಂಡು ತಿಟ್ಟತ್ತಿ ತಿರುಗಿ ನೋಡ್ಯಾಳ’ ಎಂಬ ಜನಪದ ಸಾಲನ್ನು
ಮದುವೆ
ಸಣ್ಣಕತೆ: ತಾಯಿ
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಕಾರು ಒಂದೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ತಂಪಾದ ಗಾಳಿಯಿಂದ ಪ್ರಯಾಣ ಹಿತವೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ರಸ್ತೆ ಪಕ್ಕದ ಮರ-ಗಿಡ,
ಮದುವೆ: ತವರುಮನೆ ಬೀಳ್ಕೊಡುವ ಹೊತ್ತು
– ನೇತ್ರಾವತಿ ಆಲಗುಂಡಿ. ಮಾತು ಮೌನವಾಗುವ ಹೊತ್ತು ತವರುಮನೆ ಬೀಳ್ಕೊಡುವ ಹೊತ್ತು ಗಂಡನಮನೆಯ ಪ್ರೀತಿಯರಸಿ ಹೊರಡುವ ಹೊತ್ತು ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಹನಿ ನೀರು
ಸಣ್ಣಕತೆ: ಹಣೆಬರಹ
– ಅಶೋಕ ಪ. ಹೊನಕೇರಿ. ಹೋಯ್ ಹೋಯ್… ಹುರ‍್ರಾ… ಎಂದು ಎತ್ತುಗಳನ್ನು ಹುರಿದುಂಬಿಸುತ್ತಾ, ಬಾಬಣ್ಣ ಬತ್ತದ ಹೊರೆ ತುಂಬಿದ ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿಯನ್ನು
‘ಈ ಬಂದನ ಜನುಮ ಜನುಮದ ಅನುಬಂದನ’
– ವೆಂಕಟೇಶ ಚಾಗಿ. ಮೈ ಮೇಲಿನ ಅರಿಶಿಣ ಇನ್ನೂ ಮರೆಯಾಗಿಲ್ಲ. ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿನ ಮದರಂಗಿಯ ಅಲಂಕಾರ ಇನ್ನೂ ಮಾಸಿಲ್ಲ. ಮಂಗಳ ವಾದ್ಯದ ಸದ್ದು
ಅಳುವ ಮದುವೆ – ಚೀನಾದಲ್ಲಿರುವ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆಚರಣೆ
– ಕೆ.ವಿ.ಶಶಿದರ. ಮದುವೆ ಕಾಲಾನುಕಾಲದಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿ, ದರ‍್ಮ, ಸಂಸ್ಕ್ರುತಿಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದು ಬಂದಿರುವ ಒಂದು ಸಂಪ್ರದಾಯ. ಅವರವರ ನಿಶ್ಟೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ
ಚುಟುಕು ಕವಿತೆಗಳು
– ಪ್ರವೀಣ್ ದೇಶಪಾಂಡೆ. ಕವಿತೆ ಹೇಳಿದೆ ನಾಲ್ಕು ಜನಕೆ ಕಿವಿದಾಟಿ ಒಳಗಿಳಿಯುವಂತೆ ಅವರೆದ್ದು ಹೋದರು ಹೊರಗೆ ‘ನಾನು’ ಉಳಿಯಿತು ಕವಿತೆಯ ಕತೆ
ತುಂಬಿದ ಮನೆಯಲಿ ತಂಗಿಯ ನೆನಪು
– ಶಾಂತ್ ಸಂಪಿಗೆ. ತುಂಬಿದ ಮನೆಯಲಿ ತಂಗಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಕಳೆದ ಸಾವಿರ ನೆನಪಿತ್ತು ತವರಿನ ತೋಟದಿ ಅರಳಿದ ಹೂವಿಗೆ ಮದುವೆ ವಯಸ್ಸು
ಕವಿತೆ: ಅಂದು ಇಂದು
– ಸುರಬಿ ಲತಾ. ಹೊಸದರಲ್ಲಿ ಕರೆದ ನನ್ನಿನಿಯ “ಚಿನ್ನ ರನ್ನ” ನೆಗೆದು ಕುಣಿಯುತ್ತಿತ್ತು ನಾಚುತ್ತ ಮನ ಬರುವಾಗ ಬರಿಗೈಯಲ್ಲಿ ಬರನು ತರುವನು
ಸಣ್ಣಕತೆ: ನಿರ‍್ದಾರ
– ಕುಮಾರ್ ಬೆಳವಾಡಿ. ವ್ಯವಹಾರದ ಸಲುವಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಗೋವಿಂದರಾಯರು ವಾಪಸ್ಸು ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೊರಡಲು ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಜೋರಾದ